สาระสำคัญของส่วนนี้จะกล่าวถึง การประเมินความปลอดภัยทางถนน เหตุปัจจัยที่เป็นสาเหตุให้เกิดอุบัติเหตุทางถนน โดยเฉพาะปัจจัยจากพฤติกรรมของคน และปัจจัยจากยานพาหนะ รวมถึง ผลกระทบจากอุบัติเหตุทางถนน นอกจากนี้ ยังได้รวบรวมแนวทางการจัดทำและพัฒนาคุณภาพข้อมูลสถานการณ์อุบัติเหตุทางถนน เพื่อสนับสนุนการขับเคลื่อนงานจัดการความปลอดภัยทางถนน ทั้งในรูปแบบของสื่อรณรงค์สร้างความรู้ความเข้าใจ กิจกรรมวิชาการ ตลอดจนองค์ความรู้เชิงประเด็นการจัดการอุบัติเหตุในท้องถิ่นและชุมชนตามกลุ่มเป้าหมาย ครอบคลุมการจัดการเชิงระบบกลไก การจัดการพฤติกรรมเสี่ยง การจัดการเชิง setting และลักษณะการใช้งานในแต่ละกลุ่มประชากรอีกด้วย

1)       การประเมินความปลอดภัยทางถนนและระดับดาวตามมาตรฐาน iRAP สำหรับโรงเรียนในกรุงเทพมหานคร ทำการศึกษาในโรงเรียน 4 แห่ง พบว่าถนนโดยรอบโรงเรียนยังมีระดับดาวที่ 1-2 ดาว ต่ำกว่าค่ามาตรฐานที่องค์การอนามัยโลกแนะนำ ทำให้ควรมีการปรับปรุงเพื่อเพิ่มระดับดาวให้ถนนเพื่อเพิ่มความปลอดภัย โดยเสนอแนวทางการปรับปรุงด้วยการทำทางเท้ามาตรฐาน เกาะรอข้ามบริเวณเกาะกลาง การติดตั้งราวกั้นคนเดินเท้า การติดตั้งสัญญาณไฟจราจร การแจ้งเตือนเขตโรงเรียน การปรับปรุงการจอดรถข้างทาง และการควบคุมความเร็ว เพื่อลดความสูญเสียจากอุบัติเหตุได้อย่างมีประสิทธิภาพและปลอดภัยในเขตโรงเรียน นอกจากนี้ยังมีมาตรการเพิ่มความปลอดภัยให้กับคนเดินเท้า เช่น การจัดการระบบที่แนะนำให้คนเดินเท้าใช้ถนนอย่างปลอดภัย ดังนั้น การปรับปรุงทางเท้าและมาตรการเพิ่มความปลอดภัยทางถนนสำหรับโรงเรียนจึงมีผลทำให้อุบัติเหตุลดลงและเพิ่มความปลอดภัยให้กับผู้ใช้ถนนได้อย่างมีประสิทธิภาพและปลอดภัยในเขตโรงเรียน

ที่มา :บทความวิชาการเรื่อง “การประเมินความปลอดภัยทางถนนและระดับดาวตามมาตรฐาน iRAP สำหรับโรงเรียนในกรุงเทพมหานคร” โดย ศ.ดร.เกษม ชูจารุกุล และคณะ ในการประชุมวิชาการวิศวกรรมแห่งชาติครั้งที่ 25 เมื่อวันที่ 15-17 กรกฎาคม 2563 ณ จังหวัดชลบุรี  

 2) การพัฒนาแนวทางการตรวจสอบความปลอดภัยทางถนนสำหรับรถจักรยานยนต์ เป็นการศึกษาวิจัยที่เน้นการพัฒนารายการตรวจสอบความปลอดภัยทางถนนที่เหมาะสมกับประเทศไทย เพื่อทราบความเสี่ยงและความรุนแรงของการเกิดอุบัติเหตุในผู้ใช้รถจักรยานยนต์ โดยการศึกษาความครอบคลุมของการประเมินความปลอดภัยทางถนนสำหรับรถจักรยานยนต์ของ iRAP และการตรวจสอบความปลอดภัยทางถนนด้วยระบบ Road Safety Audit (RSA) เพื่อปรับปรุงจุดที่มีการเกิดอุบัติซ้ำ (Black spot) และการประเมิน iRAP Star Rating เพื่อให้คะแนนถนนตามความปลอดภัย ซึ่งมาตรฐานที่ยอมรับในระดับนานาชาติควรอยู่ที่ 3 ดาวขึ้นไป การทดสอบทำในถนนเขตเมืองของจังหวัดพิษณุโลก พบว่า การประเมิน iRAP Star Rating ไม่สามารถระบุจุดเสี่ยงและการแก้ไขปัญหาที่ชัดเจน สำหรับผู้ใช้รถจักรยานยนต์ เนื่องจากความไวต่อการเปลี่ยนแปลงรูปร่าง พื้นผิวหรือความต้านทานการลื่นไถลของพื้นผิวถนน ส่งผลให้ลักษณะการเกิดอุบัติเหตุและอันตรายของรถจักรยานยนต์แตกต่างไปจากยานพาหนะอื่น ในทวีคูณการใช้รายการตรวจสอบด้วยระบบ Road Safety Audit สามารถสังเกตเห็นปัญหาและแนวทางแก้ไขได้ชัดเจน ดังนั้น การพัฒนาแนวทางการตรวจสอบความปลอดภัยทางถนนสำหรับรถจักรยานยนต์เป็นสำคัญเนื่องจากสามารถช่วยป้องกันอุบัติเหตุและลดความเสี่ยงของผู้ใช้ถนนได้อย่างมีประสิทธิภาพและมีความปลอดภัยในการเดินทาง

ที่มา:บทความวิชาการเรื่อง “การพัฒนาแนวทางการตรวจสอบความปลอดภัยทางถนนสำหรับรถจักรยานยนต์” โดยภูทริยา มีอุส่าห์ และคณะ ภาควิชาวิศวกรรมโยธา คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร ในการประชุมวิชาการวิศวกรรมแห่งชาติครั้งที่ 25 เมื่อวันที่ 15-17 กรกฎาคม 2563 ณ จังหวัดชลบุรี          

โครงการความเข้าใจในสมรรถนะที่เปลี่ยนแปลงจากการดัดแปลงสภาพส่วนควบและเครื่องอุปกรณ์รถจักรยานยนต์ เน้นการเสนอความรู้เกี่ยวกับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการดัดแปลงแต่งรถจักรยานยนต์ที่เสี่ยงอันตรายและผิดกฎหมาย โดยมุ่งเน้นไปที่ปัญหาที่เกิดขึ้น เช่น การแต่งรถจักรยานยนต์ให้เหมือนรุ่นอื่นๆ ที่อาจทำให้โครงสร้างไม่แข็งแรงและไม่ปลอดภัย การแต่งรถจักรยานยนต์ที่ส่งผลให้เกิดเสียงดังหรือมลพิษจากควันไอเสีย หรือการเปลี่ยนแปลงสีไฟหน้ารถที่ไม่ใช่สีขาวซึ่งอาจเป็นอุปสรรคต่อการมองเห็นของรถในทางตรงข้าม โดยการเสนอความรู้เหล่านี้จะช่วยให้ผู้ใช้ถนนเข้าใจถึงความสำคัญของการรักษาสมรรถนะและความปลอดภัยของรถจักรยานยนต์ที่ดีโดยไม่ต้องเสี่ยงต่ออุบัติเหตุและความเสี่ยงในการเดินทางสมรรถนะและความปลอดภัยของรถจักรยานยนต์ที่ดีโดยไม่ต้องเสี่ยงต่ออุบัติเหตุและความเสี่ยงในการเดินทางสมรรถนะและความปลอดภัยของรถจักรยานยนต์ที่ดีโดยไม่ต้องเสี่ยงต่ออุบัติเหตุและความเสี่ยงในการเดินทาง

ที่มา :Factsheet ความเข้าใจผิดเกี่ยวกับการดัดแปลงสภาพรถ ผลการศึกษาโครงการความเข้าใจในสมรรถนะที่เปลี่ยนแปลงจากการดัดแปลงสภาพส่วนควบและเครื่องอุปกรณ์รถจักรยานยนต์ โดย ผศ.ดร.ทรงวุฒิ มงคลเลิศมณี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร สนับสนุนโดยสถาบันยุวทัศน์ฯ ,ศวปถ. และ สสส. 

¬การศึกษาความแตกต่างของวัฒนธรรมความปลอดภัยทางถนน (Diversity of Road Traffic Safety Culture) เน้นการสำรวจพฤติกรรมเสี่ยงในการขับขี่ของผู้ใช้รถในกลุ่มต่าง ๆ ในจังหวัดเชียงใหม่ โดยการสำรวจทัศนคติ ความคิดความเชื่อ และระดับการยอมรับได้ของผู้ใช้ถนนต่อพฤติกรรมเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุทางถนน ผลการสำรวจพบว่า ทุกกลุ่มมีทัศนคติในแง่ลบต่อพฤติกรรมเสี่ยงทุกรูปแบบ และมักไม่ยอมรับหากมีผู้อื่นเข้ามาในพื้นที่กระทำพฤติกรรมเสี่ยง อย่างไรก็ตาม บางกลุ่มกลับมีพฤติกรรมเสี่ยงต่ออุบัติเหตุเอง เช่น การขับขี่ขณะมึนเมา หรือขับรถฝ่ากฎจราจร เฉพาะกลุ่มผู้ใช้รถจักรยานยนต์ที่อยู่ในเขตอำเภอรอบนอกมีความเชื่อมั่นในการขับขี่ขณะมีสุราอยู่ในร่างกายมากกว่ากลุ่มอื่น ๆ ซึ่งเชื่อว่าสามารถกลับบ้านได้อย่างปลอดภัย แต่กลุ่มนี้มักมีความตระหนักถึงการตรวจจับของตำรวจ ในขณะที่กลุ่มนักท่องเที่ยวต่างชาติมักมีความตระหนักถึงภัยและผลกระทบของพฤติกรรมเสี่ยงมากกว่านักท่องเที่ยวไทย เนื่องจากการศึกษาความแตกต่างของวัฒนธรรมความปลอดภัยทางถนนจะช่วยให้เข้าใจถึงพฤติกรรมของผู้ใช้ถนนและสามารถวางแผนและพัฒนามาตรการเพื่อลดอุบัติเหตุได้อย่างเหมาะสมในแต่ละกลุ่มได้ดีขึ้น

ที่มา:รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการวิจัยภายใต้แผนงานหน่วยเฝ้าระวังและสะท้อนสถานการณ์ความปลอดภัยทางถนน ปี พ.ศ. 2558-2559 การศึกษาความแตกต่างของวัฒนธรรมความปลอดภัยทางถนน (Diversity of Road Traffic Safety Culture)  จัดทำโดย ดร.นพดล กรประเสริฐ และคณะผู้วิจัย ภาควิชาวิศวกรรมโยธา คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่  สนับสนุนโดย มูลนิธิไทยโรดส์ และ สสส. (ปี 2560)      

¬การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการฝ่าฝืนสัญญาณไฟจราจรบริเวณทางแยก

เป็นการสำรวจพฤติกรรมขับขี่ของผู้ใช้ถนนในพื้นที่เมืองใหญ่ที่มีทางแยกหลายรูปแบบในจังหวัดต่าง ๆ ซึ่งพบว่า

¬ผู้ฝ่าฝืนสัญญาณไฟจราจรส่วนใหญ่เป็นเพศชาย

¬ผู้ที่อยู่ในช่วงอายุไม่เกิน 20 ปีหรือเป็นวัยรุ่นมีแนวโน้มฝ่าฝืนสัญญาณไฟมากกว่าผู้ที่อยู่ในช่วงอายุที่สูงกว่า

¬ผู้ขับขี่ที่มีวุฒิการศึกษาสูงกว่าระดับประถมศึกษาปีที่ 6 มีแนวโน้มฝ่าฝืนสัญญาณไฟน้อยกว่าเมื่อเทียบกับผู้ที่มีวุฒิการศึกษาประถมปีที่ 6 ลงมา

¬ผู้ไม่สวมหมวกนิรภัยมีแนวโน้มฝ่าฝืนสัญญาณไฟมากกว่าผู้สวมหมวก

¬ผู้ที่มีใบอนุญาตขับขี่มีแนวโน้มฝ่าฝืนสัญญาณไฟมากกว่าผู้ที่ไม่มีใบอนุญาตขับขี่

นอกจากนี้ยังพบว่าผู้ฝ่าฝืนสัญญาณไฟจราจรส่วนมากไม่ใช้เข็มขัดนิรภัย และผู้ที่ขับรถเก๋งเป็นประจำมีแนวโน้มฝ่าฝืนสัญญาณไฟมากกว่าผู้ที่ขับรถตู้เป็นประจำ ซึ่งข้อมูลเหล่านี้ช่วยให้เข้าใจถึงลักษณะของผู้ที่มีพฤติกรรมการฝ่าฝืนสัญญาณไฟจราจรและสามารถใช้เพื่อวางแผนและพัฒนามาตรการในการจัดการจราจรได้อย่างเหมาะสม

ที่มา:เอกสารรายงานวิจัยโครงการศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการฝ่าฝืนสัญญาณไฟจราจรบริเวณทางแยก จัดทำโดย ดร.กัณวีร์ กนิษฐ์พงศ์ และคณะ ศูนย์วิจัยอุบัติเหตุแห่งประเทศไทย สถาบันเทคโนโลยีแห่งเอเชีย สนับสนุนโดย มูลนิธิไทยโรดส์ ศวปถ. และ สสส. (ปี 2557)         

¬การศึกษาพฤติกรรมการใช้ความเร็วจากโครงการวิจัยความสัมพันธ์และคาดการณ์ระหว่างความเร็วและอุบัติเหตุสำหรับทางด่วนและมอเตอร์เวย์ในประเทศไทย   ผลการศึกษา มีดังนี้

1.การเปลี่ยนแปลงความเร็วและอุบัติเหตุ: การเปลี่ยนแปลงความเร็วมีผลต่อการเกิดอุบัติเหตุทั้งการบาดเจ็บและเสียชีวิต โดยความแตกต่างความเร็วที่มากขึ้นจะเพิ่มโอกาสเกิดอุบัติเหตุได้มากขึ้นตามไปด้วย

2.แบบจำลองทางสถิติแบบถดถอยเชิงเส้นและความสำคัญของ CMFs: การพัฒนาแบบจำลองทางสถิติช่วยในการคาดการณ์ค่า Crash Modification Factors (CMFs) ซึ่งช่วยในการประเมินผลของการเปลี่ยนแปลงความเร็วต่ออุบัติเหตุ

3.การกำหนดความเร็วสูงสุดและต่ำสุด: การกำหนดความเร็วสูงสุดและต่ำสุดบนทางด่วนและมอเตอร์เวย์ช่วยลดความแตกต่างความเร็วและลดอุบัติเหตุ

4.ผลของการเปลี่ยนแปลงความเร็วบนถนน: การเปลี่ยนแปลงความเร็วบนทางด่วนและมอเตอร์เวย์มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของอัตรา

การเกิดอุบัติเหตุประเภทที่มีเพียงทรัพย์สินเสียหาย

ผลลัพธ์จากการศึกษานี้เสนอแนวทางการบริหารจัดการความเร็วบนถนนประเภททางด่วนและมอเตอร์เวย์อย่างมีเสถียรภาพและมีประสิทธิภาพ เพื่อลดการเกิดอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในพื้นที่เหล่านั้นลงอย่างมีนัยสำคัญ

ที่มา:รายงานการศึกษาฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาความสัมพันธ์และคาดการณ์ระหว่างความเร็วและอุบัติเหตุสำหรับทางด่วนและมอเตอร์เวย์ในประเทศไทย Speed-Crash Relationship and Prediction for Expressways and Motorways in Thailand  จัดทำโดย ดร.วศิน เกียรติโกมล และนางสาว อรุณโรจน์ พูลสุวรรณ คณะวิจัยภาควิชาวิศวกรรมโยธา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี สนับสนุนโดยมูลนิธิไทยโรดส์ (ตค. 2557)        

¬การศึกษาพฤติกรรมการขับขี่จักรยานยนต์ จากโครงการศึกษาข้อมูลการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุรถจักรยานยนต์ การศึกษานี้เน้นการวิเคราะห์พฤติกรรมการขับขี่จักรยานยนต์และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บและเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถจักรยานยนต์ในห้องฉุกเฉินของ

โรงพยาบาล 12 แห่งใน 4 ภูมิภาคของประเทศไทย เสนอข้อสรุปสำคัญดังนี้:

1.ลักษณะของผู้ขับขี่ที่เกิดอุบัติเหตุ: เห็นว่าผู้ขับขี่ที่เกิดอุบัติเหตุมีเพศชายมากกว่าเพศหญิง และส่วนใหญ่มีอายุระหว่าง 19-30 ปี โดยผู้ขับขี่ที่เบาดีลองเกิดอุบัติเหตุมากกว่า 10% เมื่อเทียบกับผู้ขับขี่ทั่วไป

2.พฤติกรรมเสี่ยงขณะขับขี่: พบว่าพฤติกรรมเสี่ยงระหว่างการขับขี่รวมถึงการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และไม่สวมหมวกนิรภัยมีสัดส่วนสูง โดยพฤติกรรมการขับขี่เร็วกว่าที่กฎหมายกำหนดเป็นส่วนมาก

3.ความรุนแรงของอุบัติเหตุ: ผู้ขับขี่ที่เสียชีวิตมักมีลักษณะเด่นคือเป็นเพศชาย อายุ 19-30 ปี มีประสบการณ์การขับขี่มากกว่า 10 ปี และมีพฤติกรรมเสี่ยงเช่นดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ไม่สวมหมวกนิรภัย ขับรถเร็ว และไม่มีใบขับขี่

ข้อเสนอแนะ: โครงการจึงแนะนำให้มีมาตรการควบคุมการขับขี่ของกลุ่มผู้อายุน้อย การ

ฝึกอบรมในการขับขี่ตั้งแต่วัยเยาว์ การบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัด เช่นการสวมหมวกนิรภัย และการกำหนดอายุที่สามารถขับขี่ได้ เพื่อลดการเกิดอุบัติเหตุในกลุ่มนี้ลงอย่างมีประสิทธิภาพ

ที่มา:รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาข้อมูลการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุรถจักรยานยนต์ จัดทำโดย ศิริกุล กุลเลียบ และคณะ  สนับสนุนโดย ศวปถ. มสช. และ สสส. (กย.2553)   

มูลนิธิไทยโรดส์และเครือข่ายเฝ้าระวังสถานการณ์ความปลอดภัยทางถนนภายใต้การสนับสนุนของ สสส. เริ่มพัฒนาระบบข้อมูลเพื่อติดตามพฤติกรรมเสี่ยงและอัตราการสวมหมวกนิรภัยของผู้ใช้รถจักรยานยนต์ตั้งแต่ปี 2553 เพื่อให้ได้ข้อมูลที่เป็นพื้นฐานทั้งระดับประเทศและระดับจังหวัด เพื่อใช้ในการติดตามและประเมินผลการดำเนินงานตามนโยบายและมาตรการในการส่งเสริมการสวมหมวกนิรภัยให้มีประสิทธิภาพทั้งในระดับประเทศและระดับจังหวัด โดยเป้าหมายของโครงการคือเพื่อเพิ่มข้อมูลที่เป็นประโยชน์และเป็นรายละเอียดในการวางแผนการจัดการทางถนนให้มีประสิทธิภาพ เพื่อลดอุบัติเหตุทางถนนที่เกิดขึ้นและเพิ่มความปลอดภัยให้กับผู้ใช้ถนนได้เป็นอย่างดี

ที่มา:รายงานอัตราการสวมหมวกนิรภัยของผู้ใช้รถจักรยานยนต์ในประเทศไทย ปี 2553 (พิมพ์ปี 2555) , ปี 2554 (พิมพ์เมื่อ มิย.2555) , ปี 2555 (พิมพ์เมื่อ ตค.2556) , ปี 2556 (พิมพ์เมื่อ กค.2557) , ปี 2557 (พิมพ์เมื่อ กย.2558) , ปี 2558 (พิมพ์เมื่อ กย.2559) , ปี 2559 (พิมพ์เมื่อ กย.2560) , ปี 2560 (พิมพ์เมื่อ ตค.

¬การศึกษาพฤติกรรมการใช้รถยนต์และรถกระบะในประเทศไทย ได้สรุปถึงความสำคัญของการใช้เข็มขัดนิรภัยในการลดความรุนแรงในอุบัติเหตุทางถนน โดยมีผลลัพธ์ที่ชัดเจนว่าการใช้เข็มขัดนิรภัยสามารถลดจำนวนผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ได้ถึงร้อยละ 34 โดยผู้ที่ไม่ใช้เข็มขัดนิรภัยมีความเสี่ยงที่จะเสียชีวิตจากอุบัติเหตุมากกว่าผู้ที่ใช้เข็มขัดนิรภัยถึง 1.52 เท่า นอกจากนี้ มูลนิธิไทยโรดส์และเครือข่ายเฝ้าระวังสถานการณ์ความปลอดภัยทางถนน ภายใต้การสนับสนุนของ ศวปถ. มสช.และ สสส. ได้ทำการสำรวจอัตราการคาดเข็มขัดนิรภัยของผู้ใช้รถยนต์ในประเทศไทย ปี พ.ศ. 2553 และ 2554  การสำรวจพบว่า มีการคาดเข็มขัดนิรภัยในกลุ่มผู้ขับขี่ประมาณร้อยละ 60 ในขณะที่ผู้โดยสารคาดเข็มขัดเพียงร้อยละ 40 ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ที่ชัดเจนว่ายังมีความต้องการในการเพิ่มการใช้เข็มขัดนิรภัยในประชากรขับขี่อย่างมาก เพื่อลดการเสี่ยงในการเกิดอุบัติเหตุ

ทางถนนในประเทศไทย นอกจากนี้ ประเทศไทยยังต้องพัฒนาการบังคับใช้กฎหมายเข็มขัดนิรภัยอย่างเข้มงวดเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการลดอุบัติเหตุทางถนนในอนาคต

ที่มา :( 1) อัตราการคาดเข็มขัดนิรภัยของผู้ใช้รถยนต์ในประเทศไทย ปี พ.ศ. 2553 (มิถุนายน 2554)   (2) อัตราการคาดเข็มขัดนิรภัยของผู้ใช้รถยนต์ในประเทศไทย ปี พ.ศ. 255ภ (ตุลาคม 2556) จัดทำโดย มูลนิธิไทยโรดส์และเครือข่ายเฝ้าระวังสถานการณ์ความปลอดภัยทางถนน

¬การศึกษาพฤติกรรมการขับขี่ของวัยคะนอง (อายุ 15-24 ปี) ในประเทศไทยมีความสำคัญ เนื่องจากกลุ่มนี้มีการบาดเจ็บและเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางถนนมากที่สุดถึงร้อยละ 38 โดยพฤติกรรมเสี่ยงที่สำคัญคือ การไม่สวมหมวกนิรภัยและการดื่มแอลกอฮอล์ ผลการวิเคราะห์พบว่าการขับขี่โดยไม่สวมหมวกนิรภัยเป็นพฤติกรรมที่พบมากที่สุด และรองลงมาคือ การไม่สวมหมวกนิรภัยและการดื่มแอลกอฮอล์

ในเพศชายช่วงอายุ 20-24 ปี การสวมหมวกนิรภัยช่วยลดระดับความรุนแรงของการบาดเจ็บและลดโอกาสเสียชีวิต ถ้าผู้ขับขี่ไม่สวมหมวกนิรภัย อัตราการเสียชีวิตจะสูงขึ้นถึงร้อยละ 51 และหมวกนิรภัยยังช่วยลดการบาดเจ็บที่ศีรษะและคอได้ถึงร้อยละ 53 และลดการเสียชีวิตจากการบาดเจ็บที่ศีรษะและคอร้อยละ 71 ซึ่งเป็นข้อมูลที่สำคัญในการพัฒนานโยบายและมาตรการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนในกลุ่มวัยคะนองในประเทศไทย

ที่มา:รายงานฉบับสมบูรณ์ “วัยคะนองกับพฤติกรรมความเสี่ยงในอุบัติเหตุทางถนน” จัดทำโดย รศ.ดร.ชมพูนุท โกสลากร เพิ่มพูนวิวัฒน์ และคณะ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สนับสนุนโดย สสส. (ธค. 2563)       

ข้อมูลความรู้ที่สะท้อนผลกระทบจากอุบัติเหตุทางถนน เป็นสิ่งสำคัญที่มีผลต่อทั้งผู้ประสบเหตุ ครอบครัว และสังคมโดยรวม โดยผลกระทบนี้ไม่เพียงแค่เกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บ

ทางกายที่อาจทำให้เกิดภาวะพิการหรือเสียชีวิตเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวข้องกับผลกระทบทางจิตใจและเศรษฐกิจของสังคมด้วย เช่น การสูญเสียผู้เป็นกำลังหลักของครอบครัวที่ส่งผลต่อการดำรงชีวิตของสมาชิกที่เหลือ เป็นต้น

ผู้ประสบเหตุ: มีผลกระทบทางกายและจิตใจ อาจสูญเสียชีวิตหรือเสียชีวิต การบาดเจ็บอาจทำให้เกิดภาวะพิการหรือส่งผลต่อคุณภาพชีวิต และส่งผลให้เกิดค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลและฟื้นฟูสุขภาพ

ครอบครัว: มีผลกระทบทางจิตใจและเศรษฐกิจ เช่น การสูญเสียสมาชิกคนในครอบครัว ซึ่งอาจเป็นกำลังหลักของครอบครัว ทำให้เกิดปัญหาทางเศรษฐกิจและสังคม

สังคมโดยรวม: มีผลกระทบทางเศรษฐกิจ อาทิเช่น ต้นทุนการรักษาพยาบาลจากหน่วยงานรัฐและการให้การสงเคราะห์ช่วยเหลือผู้พิการจากอุบัติเหตุทางถนน และค่าเสียโอกาสของประเทศจากการสูญเสียกำลังแรงงานที่มีผลิตภาพ

1) การศึกษาผลกระทบ การประกันภัยและการชดเชยเยียวยาผู้ประสบเหตุรถโดยสารสาธารณะ พบว่า มีปัญหาในการได้รับความช่วยเหลือจากหลายด้าน ไม่ว่าจะเป็นการขาดความรู้เกี่ยวกับสิทธิของผู้โดยสารที่เกิดอุบัติเหตุ การชดเชยเยียวยาที่ไม่เป็นธรรมจากบริษัทประกันภัยและผู้ประกอบการขนส่งรถโดยสารสาธารณะ และขาดคำแนะนำในกรณีที่เกิดคดีความฟ้องร้องในศาล ส่งผลให้ผู้ประกอบการขาดแรงจูงใจในการใช้ความระมัดระวังและมีส่วนทำให้เกิดอุบัติเหตุบ่อยครั้ง

ผลกระทบต่อผู้ประสบเหตุและครอบครัว: มีความช่วยเหลือต่ำ ทั้งทางร่างกายและจิตใจ มีค่าใช้จ่ายในการรักษาและดำรงชีวิตที่เพิ่มขึ้น บางคนต้องเปลี่ยนงาน และมีคดีความที่ยุติลงเนื่องจากการไม่เข้าใจสิทธิความคุ้มครองหรือการชดเชยที่ไม่เพียงพอ

การประกันภัย: ระบบประกันภัยในประเทศมีความไม่เหมาะสม วงเงินคุ้มครองต่ำ ขาดความคุ้มครองสำหรับทรัพย์สิน และค่าเบี้ยประกันยังขาดการกำหนดที่สามารถเพิ่มแรงจูงใจในการขับขี่อย่างปลอดภัย

การชดเชยเยียวยา: มีปัญหาในการได้รับความช่วยเหลืออย่างเพียงพอ ซึ่งบางครั้งอาจทำให้ผู้ประกอบการขาดแรงจูงใจในการให้ความระมัดระวังในการขับขี่

ดังนั้น การศึกษาพบว่าความเหมาะสมของการชดเชยเยียวยาเมื่อเกิดอุบัติเหตุรถโดยสารสาธารณะยังมีความสำคัญ และมีความจำเป็นในการปรับปรุงระบบการประกันภัยและการชดเชยเยียวยาให้เหมาะสมเพื่อลดการเกิดอุบัติเหตุและผลกระทบที่เกิดขึ้นหลังอุบัติเหตุ

ที่มา:รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ อุบัติเหตุรถโดยสารสาธารณะ: ผลกระทบ การประกันภัยและการชดเชยเยียวยา จัดทำโดย ดร. สุเมธ องกิตติกุล และคณะ มูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย สนับสนุนโดย ศวปถ. มสช.และ สสส. (เมย.2556)          

   2) การพัฒนาระบบการประเมินมูลค่าความสูญเสียทางเศรษฐกิจจากอุบัติเหตุทางถนนในภาพรวมของประเทศไทยที่เป็นมาตรฐาน

การพัฒนาระบบการประเมินมูลค่าความสูญเสียทางเศรษฐกิจจากอุบัติเหตุทางถนนในภาพรวมของประเทศไทย มีความสำคัญ เนื่องจากเป็นการจัดทำข้อมูลที่เป็นมาตรฐานและเป็นที่ยอมรับในการวิเคราะห์ผลกระทบทางเศรษฐกิจจากอุบัติเหตุทางถนน  โดยการออกแบบกระบวนการเพื่อคำนวณหาตัวเลขความสูญเสียจากอุบัติเหตุทางถนนในภาพรวม และวางแนวทางการวิเคราะห์ให้เป็นมาตรฐานเป็นที่ยอมรับ ใช้ผลงานวิจัย 4 เรื่องเป็นต้นแบบการวิเคราะห์

มูลค่าความสูญเสียจากอุบัติเหตุที่สามารถใช้อ้างอิง โดยใช้วิธีต้นทุนมนุษย์ (Human Capital Approach) หรือการคำนวณมูลค่าความสูญเสียรวม (Gross Output) ทั้งจากค่าเสียหายที่เกิดขึ้นในปัจจุบันและค่าเสียโอกาสที่เกิดขึ้นในอนาคตจากการเกิดอุบัติเหตุ

การศึกษานี้มีความสำคัญในการนำข้อมูลไปใช้ในการประเมินมูลค่าอุบัติเหตุของประเทศในภาพรวม เพื่อใช้ในการวางกลยุทธ์และประเมินงบประมาณในการลดการเกิดอุบัติเหตุทางถนนอย่างถูกต้องและแม่นยำมากขึ้น

ที่มา:รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการวิจัย “การพัฒนาระบบการประเมินมูลค่าความสูญเสียทางเศรษฐกิจจากอุบัติเหตุทางถนนในภาพรวมของประเทศไทยที่เป็นมาตรฐาน” จัดทำโดย ผศ.ดร.ปรีดา จาตุรพงศ์ และคณะ สนับสนุนโดยมูลนิธิไทยโรดส์  (ปี 2563) 58 หน้า      

3) การศึกษาผลกระทบทางเศรษฐกิจและสังคมของอุบัติเหตุทางถนน เป็นการวิเคราะห์มูลค่าความสูญเสียจากอุบัติเหตุทางถนนของประเทศไทยเพื่อให้สามารถพัฒนาไปสู่ผลลัพธ์และวิธีการที่ใช้อ้างอิงทางวิชาการของประเทศได้ โดยวิธีการประเมินมูลค่าชีวิตเชิงสถิติ (Value of Statistical Life: VSL) ประกอบด้วย 2 วิธีคือ วิธีทุนมนุษย์ (Human Capital Approach: HCA) และวิธีความพึงพอใจที่จะจ่าย (Willingness to Pay Approach: WTP)

งานวิจัยมีผลผลิตของโครงการ 3 ด้านหลักที่จะสามารถนำไปต่อยอดใช้ประโยชน์ในอนาคตได้ ได้แก่ (1) ข้อเสนอการกำหนดเบี้ยประกันภัยรถยนต์ (2) การประเมินความคุ้มค่าของโครงการลงทุนด้านความปลอดภัยทางถนนด้วย

วิธีการวิเคราะห์ต้นทุนผลได้ (CBA) และ (3) แนวทางการประยุกต์วิธีการประเมินมูลค่าความสูญเสียจากอุบัติเหตุทางถนนของไทยกับการกำหนดนโยบาย

ที่มา:รายงานโครงการวิจัย “การศึกษาผลกระทบทางเศรษฐกิจและสังคมของอุบัติเหตุทางถนน” จัดทำโดย ดร. สุเมธ องกิตติกุล และคณะ มูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย สนับสนุนโดย วช.       

การนำเสนอบทความ เพื่อชี้ให้เห็นผลกระทบของอุบัติเหตุทางถนนต่อสุขภาพของคนไทยเป็นการสะท้อนถึงความสำคัญของการรับรู้และการจัดการปัญหาอุบัติเหตุทางถนนในประเทศ โดยเน้นอ้างถึงการเข้าร่วมประชุมปฏิญญาบราซิเลีย (Brazillia Declaration) ที่องค์การสหประชาชาติและองค์การอนามัยโลกจัดขึ้นเพื่อแก้ไขปัญหาอุบัติเหตุทางถนนที่เป็น

ปัญหาด้านสุขภาพ ซึ่งอุบัติเหตุทางถนนเป็นสาเหตุหลักของการตายและบาดเจ็บอันดับต้น ๆ ของโลก และมีผลกระทบโดยตรงต่อครอบครัว สังคม และเศรษฐกิจของประเทศ โดยทุกวันจะมีครอบครัวที่ต้องเผชิญกับการสูญเสียสมาชิกและการดูแลผู้พิการจากอุบัติเหตุทางถนน โดยมีผลกระทบทางเศรษฐกิจประมาณปีละ 2.3 แสนล้านบาท

การจัดการปัญหาอุบัติเหตุทางถนนเป็นเรื่องที่ซับซ้อนต้องเข้าใจสาเหตุปัจจัยที่ลึก ๆ เช่น ปัจจัยจากคน รถ ถนน และสิ่งแวดล้อมที่เป็นสาเหตุอุบัติเหตุ และการเสียชีวิต รวมถึงปัจจัยรากฐานที่เกี่ยวข้องกับระบบการจัดการ โครงสร้าง กฎหมายและการบังคับใช้ ระบบมาตรฐานด้านความปลอดภัย และทัศนคติความเชื่อของผู้ใช้รถใช้ถนนว่าเป็นเรื่องเคราะห์กรรม

การจัดการในรูปแบบ "ความร่วมมือ" (Partnership for Road Safety) เป็นหลักการสำคัญที่จะช่วยให้มีการป้องกันและแก้ไขปัญหาอุบัติเหตุทางถนนอย่างเชื่อถือได้อย่างเป็น

ผลลัพธ์ โดยการร่วมมือของภาคนโยบาย ผู้ปฏิบัติ และกลไกวิชาการทุกฝ่ายจะช่วยให้มีการจัดการที่เข้มแข็งและมีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยมุ่งเน้นการพัฒนาระบบการจัดการที่เข้มแข็งตามแนวทางที่องค์การสหประชาชาติเสนอเพื่อแก้ไขที่รากฐานและป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำซากในอนาคต

ที่มา:บทความเรื่อง “อุบัติเหตุทางถนนกับผลต่อ “สุขภาพ” ของคนไทย จัดทำโดยศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ไม่ระบุปีที่จัดทำ)

1) คู่มือสืบค้นและวิเคราะห์สาเหตุอุบัติเหตุทางถนนตามแนวทางมนุษย์ปัจจัย (Safety Investigation)  เป็นเครื่องมือที่พัฒนาขึ้นจากแบบจำลอง Swiss Cheese Model เพื่ออธิบายความผิดพลาดของมนุษย์ในระดับองค์กร การกำกับดูแลที่ไม่ปลอดภัย สภาพ/เงื่อนไขที่ไม่ปลอดภัย และการกระทำที่ไม่ปลอดภัยของผู้ขับขี่ โดยมุ่งเน้นการวิเคราะห์และป้องกันอุบัติเหตุในสถานการณ์จราจรทางถนน

คู่มือนี้ได้นำเสนอวิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลหลักฐานด้านมนุษย์ปัจจัย ตั้งแต่รหัสนาโน ปัจจัยเกื้อหนุนให้เกิดอุบัติเหตุ สภาพที่นำไปสู่อุบัติเหตุหรือสถานการณ์ที่ไม่ปลอดภัย และตัวอย่างที่เป็นรูปธรรม รวมถึงเครื่องมือประกอบการเก็บข้อมูลอย่างละเอียด เช่น การใช้แบบจำลอง SHELL ในการเก็บข้อมูลและบันทึกหลักฐานที่เกี่ยวข้อง และแนวทางการสัมภาษณ์ผู้ประสบเหตุและผู้ที่เกี่ยวข้อง เทคนิคการถ่ายภาพอุบัติเหตุ/ทำแผนที่อุบัติเหตุ ตัวอย่างการออกข้อเสนอแนะเพื่อป้องกันและแก้ไขอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น แบบทดสอบความเครียด แนวทางการปรับใช้รหัสนาโนมนุษย์ปัจจัย 5 กรณีศึกษา และแบบฟอร์มการเก็บข้อมูลเพื่อนำมาวิเคราะห์รหัสนาโนมนุษย์ปัจจัย

ที่มา:คู่มือสืบค้นและวิเคราะห์สาเหตุอุบัติเหตุทางถนนตามแนวทางมนุษย์ปัจจัย (Safety Investigation) ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม (8 เมษายน 2563) จัดทำโดย นาวาอากาศเอกสุวรรณ ภู่เต็ง สนับสนุนโดย ศวปถ. มนป. และ สสส.       

2) หนังสือ “สืบ เจาะ (คน) ต้นเหตุ - อุบัติเหตุ”

หนังสือ "สืบ เจาะ (คน) ต้นเหตุ - อุบัติเหตุ" มี 4 ส่วนหลักดังนี้

ส่วนที่ 1: หลักคิดมนุษย์ปัจจัย (คนต้นเหตุ) และการสืบสวนอุบัติเหตุทางถนน

¬นำเสนอกรณีศึกษาต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์ปัจจัยและการเกิดอุบัติเหตุทางถนน

¬ชี้แจงว่าการเกิดอุบัติเหตุทางถนนมีมนุษย์ปัจจัยเกี่ยวข้องกับทุกคน

ส่วนที่ 2: แนวทางนำเสนอข่าวอุบัติเหตุ (จรรยาบรรณของนักข่าว)

¬กล่าวถึงความรับผิดชอบของนักข่าวในการทำข่าวที่เกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุ ทั้งในด้านจริยธรรมและกฎหมาย

¬เน้นความสำคัญของสภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติในการควบคุมการทำงานของสื่อมวลชน

ส่วนที่ 3: ความรู้พื้นฐานเพื่ออธิบายอุบัติเหตุจากกรณีศึกษาข่าวอุบัติเหตุ

¬ใช้ข้อมูลกรณีศึกษาจากหลากหลายแหล่ง เช่น คู่มือเมื่อนักข่าวกลายเป็นนักสืบอุบัติเหตุ และข่าวที่ได้รับรางวัล

¬เน้นการใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย เช่น การใช้โทรศัพท์มือถือในการทำข่าวสืบสวนอุบัติเหตุ

ส่วนที่ 4: เทคนิคการผลิตข่าวแบบ Mobile Journalism

¬อธิบายเทคนิคการผลิตข่าวโดยใช้โทรศัพท์มือถือ

¬นำเสนอเครื่องมือและเทคนิคต่างๆ เช่น การถ่ายวิดีโอ การใช้ไวยากรณ์ของภาพ และการใช้แอปพลิเคชันสำหรับการถ่ายทำวิดีโอด้วยมือถือ

ที่มา:หนังสือ“สืบ เจาะ (คน) ต้นเหตุ - อุบัติเหตุ” จัดทำโดย เสาวลักษณ์คงภัคพูน| ขวัญรักษ์ เม้งตระกูล กุลพัฒน์ จันทร์ไกรลาส สนับสนุนโดย ศวปถ.,มนป. สสส. (ไม่ระบุปีที่พิมพ์)      

3) การจัดการข้อมูลอุบัติเหตุจราจร

การจัดการข้อมูลอุบัติเหตุจราจรเป็นส่วนสำคัญในการป้องกันและแก้ไขอุบัติเหตุ โดยมีประกอบด้วยหลายขั้นตอนดังนี้:

การรายงานข้อมูลอุบัติเหตุ:

¬การเตรียมและรายงานข้อมูลอุบัติเหตุอย่างเหมาะสม เช่น แบบฟอร์มรายงานอุบัติเหตุที่ครอบคลุมทุกด้านของเหตุการณ์

¬การเก็บรวบรวมข้อมูลอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในฐานข้อมูล

การวิเคราะห์ข้อมูลอุบัติเหตุ:

¬การวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อระบุจุดเสี่ยงและผังการชน เพื่อเข้าใจสาเหตุของอุบัติเหตุ

การสืบสวนอุบัติเหตุ:

¬การสืบสวนเพื่อตรวจสอบปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์ รถ ถนนและสิ่งแวดล้อม เพื่อเข้าใจสาเหตุและมีมาตรการเพื่อป้องกันการเกิดอุบัติเหตุในอนาคต

การตรวจสอบความปลอดภัยทางถนน:

¬การตรวจสอบความปลอดภัยหลังจากการเปิดใช้งาน เพื่อระบุปรับปรุงที่จำเป็น

¬การจัดทำรายงานและการสื่อสารเกี่ยวกับการตรวจสอบความปลอดภัยทางถนน

มาตรการเพื่อความปลอดภัยและการแก้ไขจุดเสี่ยง:

¬การปรับปรุงสภาพถนนและสิ่งแวดล้อม เพื่อลดความเสี่ยงของอุบัติเหตุ

¬การบังคับใช้กฎหมายเพื่อความปลอดภัย และการทำงานร่วมกับภาคีเครือข่ายเพื่อการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนอย่างเข้มงวด

การจัดการข้อมูลอุบัติเหตุจราจรเป็นกระบวนการที่สำคัญที่สุดในการป้องกันและลดอุบัติเหตุทางถนนในทุกพื้นที่ โดยจำเป็นต้องมีการวิเคราะห์และการจัดการข้อมูลอย่างเหมาะสมตามสถานการณ์และความเร่งด่วนของแต่ละเหตุการณ์อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในพื้นที่นั้นๆ อย่างทันท่วงทีและเหมาะสม

ที่มา:เอกสารการจัดการข้อมูลอุบัติเหตุจราจร พันตำรวจโท อมรชัย ลีลาขจรจิต และพันตำรวจโท ภาณุพงศ์ ภาณุดุลกิตติ โครงการพัฒนาศักยภาพการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ตำรวจจราจร สนับสนุนโดย สสส. ปีที่พิมพ์ พ.ศ. 2558 (จัดพิมพ์โดยศูนย์วิจัยและพัฒนากองบัญชาการศึกษา และศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน)      

4) เมื่อนักข่าวกลายเป็นนักสืบ (อุบัติเหตุ)

การรายงานข่าวอุบัติเหตุบนท้องถนนมีความสำคัญในการเผยแพร่ข้อมูลที่ถูกต้องและสร้างความเข้าใจให้กับประชาชนเกี่ยวกับปัญหาการเกิดอุบัติเหตุ การเปลี่ยนวิธีการนำเสนอข่าวอุบัติเหตุสามารถช่วยสร้างทัศนคติและพลังขับเคลื่อนที่เปลี่ยนแปลงสังคมได้ด้วยข้อมูลมากพอ หลักการสำคัญได้แก่

1.การวิเคราะห์อุบัติเหตุต้องมุ่งเน้นที่การนำเสนอข้อมูลที่เชื่อถือได้และวิเคราะห์เชิงลึก เพื่อเข้าใจต้นตอของปัญหาและติดตามความคืบหน้าของเหตุการณ์เพิ่มเติม

2.การนำเสนอข่าวอุบัติเหตุควรมีการแบ่งเป็นระดับ โดยระดับแรกจะเน้นที่การรายงานสถานการณ์อย่างทันท่วงทีจากข้อเท็จจริงในที่เกิดเหตุและแหล่งข่าวแวดล้อม และระดับที่สองจะเน้นที่การวิเคราะห์เชิงลึก เพื่อให้เห็นถึงต้นตอของปัญหาและติดตามความคืบหน้าของเหตุการณ์

3.สื่อท้องถิ่นมีส่วนร่วมในการสร้างถนนปลอดภัยได้โดยการนำเสนอข่าวอุบัติเหตุโดยใช้ข้อมูลเชิงวิชาการมากกว่าอิงอยู่กับความเชื่อเดิม และช่วยเตือนภัยให้ได้ผลจากการนำเสนอแง่มุมของความสูญเสียและความน่ากลัว

4.หลักการสำคัญการเป็นผู้ช่วยนักสืบต้องไม่ลืมที่ว่า การวิเคราะห์อุบัติเหตุต้องการข้อมูลที่นำไปสู่ปัจจัยที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุ และปัจจัยที่ส่งผลต่อความรุนแรงของอุบัติเหตุ โดยที่แนวทางการรายงานข่าวอุบัติเหตุควรประกอบไปด้วยข้อมูลและภาพถ่ายต่างๆ ที่มุ่งเน้นที่ลำดับเหตุการณ์ ความเสียหายทั้งคน รถ และถนน และปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดอุบัติเหตุและความเสียหายของมัน ซึ่งทั้งหมดนี้จะช่วยให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้ามาจัดการแก้ไขปัญหาได้โดยมีข้อมูลเชิงลึกและชัดเจน

ที่มา:หนังสือ เรียบเรียงจากงานวิจัยโครงการ “การจัดทำคู่มือรายงานข่าวอุบัติเหตุบนท้องถนนเชิงสร้างสรรค์” โดย คุณอรดี อินทร์คง สนับสนุนโดย ศวปถ. , มสช. และสสส. (2556)         

5) คู่มือนักสืบอุบัติเหตุรถโดยสารขนาดใหญ่

คู่มือนักสืบอุบัติเหตุรถโดยสารขนาดใหญ่เน้นการสืบสวนอุบัติเหตุของรถโดยสารขนาดใหญ่และกรณีศึกษาในประเทศไทย เพื่อให้นักข่าว หน่วยงาน และผู้ที่เกี่ยวข้องในการนำเสนอข้อเท็จจริงของการเกิดอุบัติเหตุใช้เป็นเครื่องมือในการเจาะประเด็นและนำเสนอมุมมองที่อาจเคยถูกมองข้ามไป ประกอบด้วยข้อสำคัญดังนี้

1.การสืบสวนอุบัติเหตุต้องเก็บรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้องทั้งหมดมาร้อยเรียงเป็นเรื่องราวลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพื่อหาองค์ประกอบของการเกิดเหตุและองค์ประกอบของการบาดเจ็บ

2.การนำเสนอข่าวอุบัติเหตุควรมีการแสดงข้อมูลที่มุ่งเน้นที่ลำดับเหตุการณ์ ความเสียหายทั้งคน รถ และถนน และปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดอุบัติเหตุและความเสียหายของมัน

3.การนำเสนอข้อมูลเชิงวิชาการมากกว่าอิงอยู่กับความเชื่อเดิม และช่วยเตือนภัยให้ได้ผลจาก

การนำเสนอแง่มุมของความสูญเสียและความน่ากลัว

4.การสำคัญของการสื่อสารถึงผลจากการสืบสวนอุบัติเหตุของรถโดยสารขนาดใหญ่ เพื่อเพิ่มความเข้าใจและการรับรู้ในสังคม

5.การแสดงตัวอย่างกรณีอุบัติเหตุรถโดยสารขนาดใหญ่และการนำเสนอข้อมูลในคู่มือเพื่อให้นักข่าวและผู้ที่เกี่ยวข้องมีความเข้าใจและความสามารถในการนำเสนอข่าวอุบัติเหตุให้เป็นไปตามหลักการและมีความรู้ในการสืบสวนอุบัติเหตุอย่างมีประสิทธิภาพ

ที่มา:หนังสือคู่มือนักสืบอุบัติเหตุรถโดยสารขนาดใหญ่ จัดทำโดย ศาสตราวุฒิ พลบูรณ์ สาขาวิศวกรรมขนส่ง มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี จัดพิมพ์และเผยแพร่โดย ศวปถ.,มนป. สนับสนุนโดย สสส. (ไม่ระบุปีที่พิมพ์)       

6) แนวทางการพัฒนาระบบและการจัดการข้อมูลสารสนเทศด้านความปลอดภัยทางถนนสำหรับบุคลากรในกลไก ศปถ. เน้นให้มีการจัดการและพัฒนาระบบข้อมูลที่มีประสิทธิภาพเพื่อเพิ่มศักยภาพของคณะทำงานในกลไกศปถ.ระดับอำเภอและท้องถิ่น โดยมุ่งเน้นไปที่จุดคานงัดสำคัญที่สามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงระดับพื้นที่ได้มากที่สุด ดังนี้:

1.การสร้างระบบและกระบวนการจัดการข้อมูลโดยเน้นการรวบรวมข้อมูลจากแหล่งต่าง ๆ ในพื้นที่และการใช้ข้อมูลอย่างมีประสิทธิภาพ เช่น จากโรงพยาบาล/สถานีตำรวจ และศูนย์ความร่วมมือด้านข้อมูลการบาดเจ็บ เพื่อให้สามารถวิเคราะห์และประเมินสถานการณ์ได้อย่างถูกต้อง

2.การใช้เครื่องมือที่เกี่ยวข้อง เช่น เครื่องมือในการวิเคราะห์จุดเสี่ยงและการสืบสวนอุบัติเหตุ เพื่อเสริมสร้างความเข้าใจในการเก็บรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล

3.การวิเคราะห์ข้อมูลทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ โดยใช้ประเภทและวิธีการรวบรวม

ข้อมูลแบบ Case Based และแบบ Problem Based เพื่อให้ได้ข้อมูลที่ถูกต้องและสมบูรณ์

4.การสร้างความมีส่วนร่วมในการพัฒนาระบบ โดยการสร้างแกนนำชุมชนและภาคีเครือข่ายในการขับเคลื่อนการทำงานแบบบูรณาการ

5.การวางแผนและกำกับติดตามการดำเนินงาน โดยรวมมีการสรุปปัจจัยและเงื่อนไขความสำเร็จที่สำคัญในการพัฒนาระบบและการจัดการข้อมูลสารสนเทศด้านความปลอดภัยทางถนน ด้วยการบูรณาการระหว่างกลไกของ ศปถ.อำเภอ พชอ. อปท. และพชต. โดยมีการใช้ข้อตกลง/แนวปฏิบัติทั้งในระดับหน่วยงานและคณะทำงาน การสร้างการมีส่วนร่วมในระดับต่าง ๆ และการสร้างเจ้าภาพในการวางแผนและกำกับติดตามการดำเนินงาน โดยมีการสร้างทีมงานที่มีความเข้าใจและความรู้ในการสืบสวนอุบติเหตุให้กับบุคลากรที่เกี่ยวข้องอย่างต่อเนื่อง

ที่มา:เอกสารแนวทางการพัฒนาระบบและการจัดการข้อมูลสารสนเทศด้านความปลอดภัยทางถนน จัดทำโดย ศวปถ. , มนป. และ สสส. (มีค. 2565)

7)       การใช้งานระบบรายงานข้อมูลอุบัติเหตุทางถนน (E-report) เป็นฐานข้อมูลที่สำคัญในการติดตามและจัดเก็บข้อมูลการดำเนินงานป้องกันและลดอุบัติเหตุทางถนนในพื้นที่ เริ่ม

ตั้งแต่ปี 2547 และปรับปรุงการจัดเก็บข้อมูลให้สอดคล้องกับสถานการณ์ปัจจุบัน ด้วยการรวบรวมข้อมูลที่ถูกต้องและครบถ้วนตามหลักวิชาการ:

1.การปรับปรุงฐานข้อมูล: การปรับปรุงระบบให้สอดคล้องกับข้อเท็จจริงและสถานการณ์ปัจจุบัน เพื่อให้ข้อมูลมีความถูกต้องและครอบคลุมตามมาตรฐานวิชาการ เช่น การปรับปรุงข้อมูลการบันทึกอุบัติเหตุและมาตรการที่ดำเนินการต่อเนื่อง

2.การจัดเก็บข้อมูลและรายงาน: การใช้ E-report เป็นเครื่องมือในการบันทึกข้อมูลทั้งในช่วงปกติและช่วงเทศกาล เพื่อให้สามารถติดตามและรายงานผลการปฏิบัติงานให้แก่ผู้รับผิดชอบทุกระดับ

3.คู่มือการใช้งาน: มีการจัดทำคู่มือ E-report เพื่อแสดงวิธีการและขั้นตอนในการใช้งานระบบ ทั้งผ่านเว็บไซต์ www.disaster.go.th และ http://roadsafety.disaster.go.th/in.roadsafety-q.q96/

4.ระบบการรายงานและการยืนยันข้อมูล: มีการจัดเตรียมระบบการรายงานและการยืนยันข้อมูลในระดับต่าง ๆ เช่น ระดับอำเภอ ระดับจังหวัด ระดับเขต และระดับกรม เพื่อให้ข้อมูลมีความน่าเชื่อถือและถูกต้อง

5.การใช้งาน E-Map: มีการใช้งาน E-Map เพื่อให้ผู้ใช้งานสามารถค้นหาข้อมูลด้วยค่าพิกัดทางภูมิศาสตร์และแสดงผลข้อมูลต่าง ๆ ในรูปแบบแผนที่ เช่น จุดตรวจ จุดเกิดเหตุ และจุดที่มีผู้เสียชีวิต โดยทำให้การวิเคราะห์ข้อมูลเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ

6.การกำหนดระดับผู้ใช้งาน: มีการกำหนดระดับผู้ใช้งานตามสถานะและหน้าที่ เช่น อำเภอ ตำรวจ และจังหวัด เพื่อให้การบันทึกและรายงานข้อมูลเป็นไปอย่างมีระเบียบและเป็นระบบ

7.แบบบันทึกข้อมูล: มีการจัดทำแบบบันทึกข้อมูลที่เกี่ยวข้อง เช่น แบบบันทึกข้อมูลผู้ปฏิบัติหน้าที่ตั้งจุดตรวจ แบบบันทึกข้อมูลการ

เรียกตรวจและดำเนินคดีตามมาตรการหลัก และแบบรายงานอุบัติเหตุใหญ่ เพื่อให้การบันทึกข้อมูลเป็นไปอย่างครบถ้วนและเป็นระเบียบ

ที่มา:เอกสารประกอบโครงการประชุมเชิงปฏิบัติการเสริมสร้างประสิทธิภาพการรายงานผลการปฏิบัติงานป้องกันและลดอุบัติเหตุทางถนนในระบบรายงานข้อมูลอุบัติเหตุทางถนน (E-report) (พย.2564) จัดทำโดยศูนย์อำนวยการความปลอดภัยทางถนน ปภ.      

1. สื่อที่ใช้ในการรณรงค์ประชาสัมพันธ์และให้ความรู้ในการจัดการความปลอดภัยทางถนน

การจัดทำสื่อที่ใช้ในการรณรงค์และประชาสัมพันธ์เพื่อให้ความรู้ในการจัดการความปลอดภัยทางถนนเป็นสิ่งสำคัญที่สร้างความเข้าใจและสร้างการเข้าร่วมในกิจกรรมวิชาการด้านความปลอดภัยทางถนนของหน่วยงานและภาคีเครือข่ายที่ทำงานในด้านนี้ สร้างความตระหนักและกระตุ้นพฤติกรรมที่เหมาะสมในการใช้ถนนอย่างปลอดภัย การจัดทำสื่อที่ใช้ในการรณรงค์และประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับความปลอดภัยทางถนนเป็นการสร้างภาพลักษณ์ของหน่วยงานและภาคีเครือข่ายที่ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ และเป็นการสร้างการตระหนักรู้และพฤติกรรมที่ดีต่อการใช้ถนนอย่างปลอดภัยในสังคม

(1) สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) /(228)           

• เว็ปไซค์ สสส.

https://www.thaihealth.or.th/category/happy-media/

•เว็บไซต์ศูนย์เรียนรู้สุขภาวะ

https://resourcecenter.thaihealth.or.th

•Digital Object Library (DOL) Home page https://dol.thaihealth.or.th/

•Facebook : SAFE Education

โครงการ "SAFE Education ขับขี่ศึกษา" บน Facebook เป็นการสร้างความตระหนักรู้และเสริมความรอบรู้ทางสุขภาพด้านความปลอดภัยทางถนน (Road Safety Literacy) ในกลุ่มเด็กและเยาวชน โดยมุ่งเน้นการนำเสนอข้อมูลข่าวสารความรู้เกี่ยวกับการป้องกันและลดอุบัติเหตุทางถนน รวมถึงจัดกิจกรรมเรียนรู้ออนไลน์สำหรับผู้สนใจในเรื่องนี้

(2) ศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

เว็บไซต์ www.roadsafetythai.org เป็นแหล่งรวบรวมข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับการจัดการความปลอดภัยทางถนน ซึ่งประกอบด้วยรายงานวิจัย รายงานสัมมนา ข้อมูลสถิติ หนังสือและ Factsheet, Power point, Infographic, Clip Video ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องประเด็นเด่นและประเด็นร้อนในด้านความปลอดภัยทางถนน นอกจากนี้ยังมีการนำเสนอข้อมูลผ่านช่องทาง Facebook ศูนย์วิชาการความปลอดภัยทางถนน และรายการ YouTube roadsafetythai เพื่อเสนอความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการจัดการความปลอดภัยทางถนน เช่น วิธีการขับขี่อย่างปลอดภัย การส่งเสริมการสวมหมวกนิรภัยด้วยทักษะการบังคับเชิงบวก (Behavior-based safety หรือ BBS) และการรณรงค์ให้ผู้คนเดินทางปลอดภัยในช่วงเทศกาลปีใหม่และสงกรานต์ รวมถึงการนำเสนองานสัมมนาวิชาการระดับชาติเกี่ยวกับความปลอดภัยทางถนนด้วย

(3) สำนักงานเครือข่ายลดอุบัติเหตุ (สคอ.)

เว็บไซต์ http://www.accident.or.th และหน้า Facebook ของสำนักงานเครือข่ายลดอุบัติเหตุ (สคอ.) เป็นแหล่งที่สำคัญในการเผยแพร่สื่อที่ผู้สนใจสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้ เช่น คลิปวิดีโอเกี่ยวกับเรื่องรถชนแบบไหนอันตรายที่สุด การสอบใบขับขี่และการขับขี่อย่างปลอดภัย ตำบลต้นแบบปฏิบัติการความปลอดภัยทางถนน และสื่อเทศกาลปีใหม่และสงกรานต์ เช่น เพลงรณรงค์ สปอตวิทยุ บทความ จดหมายข่าว ป้ายตั้งโต๊ะหรือป้ายมือถือ สติ๊กเกอร์หรือแบนเนอร์รณรงค์ และเข็มกลัด ซึ่งเป็นช่องทางสำคัญในการสื่อสารและการเผยแพร่ข้อมูลเพื่อสร้างการเข้าใจและการรับรู้ในสังคมเกี่ยวกับปัญหาความปลอดภัยทางถนนและวิธีการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนไปยังประชาชนทั่วไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ

(4) แผนงานป้องกันอุบัติเหตุทางถนน     (สอจร.)

เว็บไซต์ www.rswgsthai.com และหน้า Facebook ของสอจร. (แผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุจราจรระดับจังหวัด) เป็นแหล่งที่สำคัญในการเผยแพร่ข้อมูลและข่าวสารเกี่ยวกับแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุจราจรระดับจังหวัด โดยการนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับกิจกรรมที่จัดขึ้น ผลการดำเนินงานของสำนักงานในแต่ละภูมิภาค งานวิจัย เช่น ชุดความรู้ บทความ โปสเตอร์ และข้อมูลอื่นๆ ซึ่งเป็นทรัพยากรสำคัญที่ช่วยในการส่งเสริมการเข้าใจและการรับรู้เกี่ยวกับการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนให้กับประชาชนทั่วไปในระดับจังหวัดได้อย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้น เว็บไซต์และหน้า Facebook เหล่านี้เป็นช่องทางสำคัญในการสื่อสารและการเผยแพร่ข้อมูลที่มีผลสำคัญในการสร้างสังคมที่มีความปลอดภัยทางถนนอย่างยั่งยืน และสนับสนุนการลดอุบัติเหตุในระดับจังหวัดอย่างเชี่ยวชาญ

(5) มูลนิธิเมาไม่ขับ

เว็บไซต์ https://www.ddd.or.th เป็นแหล่งที่สำคัญในการเผยแพร่ข่าวประชาสัมพันธ์ กิจกรรม ข้อมูลที่มีความรู้ความสำคัญ เช่น ข้อมูลเกี่ยวกับการป้องกันอุบัติเหตุทางถนน สื่อรณรงค์ที่เน้นการเฉลิมฉลองและการสร้างความตระหนักรู้ เพื่อสร้างสภาพแวดล้อมที่มีความปลอดภัยบนถนน นอกจากนี้ยังมีการแบ่งปันวิดีโอและเนื้อหาอื่นๆ เพื่อเสริมสร้างการเรียนรู้และการเข้าใจในเรื่องการจัดการความปลอดภัยทางถนนในสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพและครอบคลุม

(6) สำนักสวัสดิภาพการขนส่งทางบก (สนภ.) กรมการขนส่งทางบก

จัดทำ Blog ขับขี่ปลอดภัยโดยกรมการขนส่งทางบก (DLT) เป็นแหล่งที่สำคัญในการแบ่งปันความรู้และข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการขับขี่ปลอดภัย ผ่านช่องทางต่างๆ เช่น Facebook, Twitter, และ Line เนื้อหาที่เผยแพร่มีความหลากหลาย เช่น ข้อมูลเกี่ยวกับกฎหมายทางถนนที่ควรรู้, การคาดการณ์อุบัติเหตุ, เทคนิคในการขับรถที่ปลอดภัย เป็นต้น โดยเนื้อหาเหล่านี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเสริมสร้างการเข้าใจและการตระหนักรู้ในเรื่องของความปลอดภัยทางถนนให้กับประชาชนในทุกช่วงวัยและกลุ่มคนทั่วไป ซึ่งเป็นส่วนสำคัญในการลดอุบัติเหตุทางถนนในประเทศ

สื่อที่ใช้ในการรณรงค์มีความหลากหลายทั้งในเชิงรูปแบบ และเนื้อหาสาระ รวมทั้งมีหลายหน่วยงาน องค์กรและภาคีเครือข่ายจัดทำขึ้น ในที่นี้ขอยกตัวอย่างดังนี้

¬ดื่มไม่ขับ/เมาไม่ขับ

-https://safedrivedlt.com/สิ่งห้ามทำ-ดื่มไม่ขับ/กรมขนส่งทางบก

¬ง่วงไม่ขับ

-คลิปวิดีโอ http://www.accident.or.th/index.php/2017-09-06-07-57-09/video/53-/สำนักเครือข่ายลดอุบัติเหตุ

¬โทรไม่ถือ

แผ่นพับ/มูลนิธิเมาไม่ขับ

¬สวมหมวกนิรภัย

-https://safedrivedlt.com/หมวกกันน็อค-ล็อคชีวิต/กรมการขนส่งทางบก

¬คาดเข็มขัดนิรภัย/ที่นั่งนิรภัยสำหรับเด็ก

- https://safedrivedlt.com/คาดเข็มขัดนิรภัย/กรมการขนส่งทางบก

¬ขับขี่ปลอดภัย/ตั้งสติก่อนสตาร์ท

-คลิปวีดีโอ: รถชนแบบไหนอันตรายที่สุด และป้องกันอย่างไร

http://www.accident.or.th/index.php/2017-09-06-07-57-09/video/93-/สำนักเครือข่ายลดอุบัติเหตุ , สสส.

-https://safedrivedlt.com/เช็กรถ-bewagon/กรมการขนส่งทางบก

-แผ่นพับ/ DOL ศูนย์เรียนรู้สุขภาวะ สสส.

¬จำกัดความเร็ว

- Factsheet สำรวจพฤติกรรมการใช้ความเร็วบริเวณทางข้าม (ทางม้าลาย) ในเขตกรุงเทพฯ 12 จุดทางข้าม และจุดสำรวจหน้าสถาบันโรคไตภูมิราชนครินทร์ /มูลนิธิไทยโรดส์ , สสส.

¬การใช้บริการรถโดยสารสาธารณะ

-การพิจารณาความปลอดภัยของรถโดยสาร/ศวปถ. มนป. TDRI สสส.

¬อื่นๆ เช่น

-เกมการ์ด ไพ่ปัจจัยกำหนดสุขภาพ : สำหรับกระบวนกรขับเคลื่อนกลไก ศวปถ./ศวปถ.

-วารสาร “ร่วมทาง” ฉบับพิเศษปฐมฤกษ์ : ความปลอดภัยของระบบการขนส่งสาธารณะ และประเด็นอื่นๆ/ศวปถ.

-นาทีฉุกเฉิน ณ ที่เกิดเหตุ สู่เครือข่ายลดอุบัติเหตุทางถนน : เรื่องเล่าประสบการณ์การสร้างเครือข่ายฯ ของจังหวัดนครศรีธรรมราช และขอนแก่น/ศวปถ. , สอจร. , สสส.

- Factsheet ลดเจ็บ ลดตาย ขับเคลื่อนประเทศไทยสู่เมืองแห่งความปลอดภัยทางถนน : สถานการณ์อุบัติเหตุทางถนน (2554-2562) เด็กและเยาวชนที่ตกเป็นเหยื่ออุบัติเหตุทางถนน ข้อเสนอเชิงนโยบายต่อการแก้ปัญหา 4 ประเด็น/สถาบันยุวทัศน์ฯ , สสส. , ศวปถ.

-คลิปวีดีโอของ สสส. เช่น นครพนม ชูไอเดีย ‘1669 Model’ ลดอุบัติเหตุทางถนน

 https://www.thaihealth.or.th/?p=317171 ต้นแบบการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนในการจัดการความปลอดภัยทางถนน/สสส.

2.  ความรู้ที่ได้จากกิจกรรมวิชาการ

กิจกรรมวิชาการที่จัดขึ้นระหว่างศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.) มูลนิธินโยบายถนนปลอดภัย (มนป.) และศูนย์อำนวยการความปลอดภัยทางถนน ได้รับการสนับสนุนจากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) และหน่วยงานอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง มีความสำคัญในการสร้างความร่วมมือและแลกเปลี่ยนความรู้เพื่อขับเคลื่อนการป้องกันและแก้ไขอุบัติเหตุทางถนนในประเทศไทย

กิจกรรมนี้จัดขึ้นเป็นระยะๆ โดยมีการสัมมนาระดับชาติเกี่ยวกับความปลอดภัยทางถนนทุก ๆ 2 ปี เพื่อให้ผู้บริหาร นักวิชาการ และผู้ปฏิบัติงานทั้งภาครัฐ เอกชน มูลนิธิ สมาคม และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นได้รับทราบนโยบายของรัฐบาล และมีส่วนร่วมในการเสนอนโยบายสาธารณะ เช่น แนวทางการบูรณาการ การปรับเปลี่ยนแผนการดำเนินงาน เพื่อให้เหมาะสมกับแต่ละพื้นที่ นอกจากนี้ ยังมีการมอบรางวัล Prime Minister Road Safety Awards และนิทรรศการแสดงผลงานและนวัตกรรมในการป้องกันและแก้ไขปัญหาอุบัติเหตุทางถนน โดยกิจกรรมเหล่านี้ช่วยสร้างความร่วมมือและเสริมสร้างการทำงานร่วมกันของหน่วยงานและภาคีเครือข่ายที่เกี่ยวข้องในการเพิ่มประสิทธิภาพในการป้องกันและแก้ไขปัญหาอุบัติเหตุทางถนนในประเทศไทย

1) การสัมมนาวิชาการระดับชาติ เรื่องความปลอดภัยทางถนน ครั้งที่ 10 “ทศวรรษแห่งการลงมือทำ: Time to Action” ที่จัดขึ้นในวันที่ 25-26 สิงหาคม 2554 ณ ศูนย์นิทรรศการและการประชุมไบเทค บางนา เป็นการรวมตัวของผู้นำและผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและเอกชนเพื่ออภิปรายและแลกเปลี่ยนความรู้เกี่ยวกับแผนการปลอดภัยทางถนนในประเทศไทย

กิจกรรมสำคัญในงานประกอบด้วย การปาฐกถาพิเศษในหัวข้อ "วิสัยทัศน์รัฐบาล: ทศวรรษแห่งความปลอดภัยทางถนน ถึงเวลาที่ต้องลงมือทำ" และการอภิปรายในหัวข้อต่าง ๆ เช่น "แผนที่นำ

ทาง...ทิศทางทศวรรษแห่งความปลอดภัยทางถนน" และ "การรวมพลังภาคีเครือข่ายเพื่อเกาะติดการขับเคลื่อนทศวรรษความปอดภัยทางถนน"

นอกจากนี้ยังมีการเสวนาห้องย่อยในหัวข้อต่าง ๆ เช่น "เดินทางปลอดภัย ไม่ไกลเกินฝัน" และ "ลดอุบัติเหตุทางถนน เริ่มต้นด้วยกฎหมาย สุดท้ายรวมใจชุมชนท้องถิ่น" เพื่อพูดคุยและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการแก้ไขปัญหาความปลอดภัยทางถนน

ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่เกิดขึ้นในสัมมนาได้แก่

1.การสร้างกลไกการจัดการและความร่วมมือที่มีอิสระ เพื่อสร้างมาตรฐานคน รถ ถนน นวัตกรรม เทคโนโลยี และสารสนเทศที่มีประสิทธิภาพ

2.การปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมและถนนให้เน้นความปลอดภัยตรงกับคนในพื้นที่

3.การต้องการมาตรฐานรถปลอดภัย อุปกรณ์และระบบความปลอดภัยในรถ และมีแผนหลักแห่งชาติในการพัฒนาขนส่งมวลชน

4.เครือข่ายคุ้มครองผู้บริโภคควรมีบทบาทในการตรวจสอบและเสนอแนะมากยิ่งขึ้น

5.มาตรฐานพฤติกรรมการขับขี่ปลอดภัยที่ได้รับการกำกับดูแลจากทุกเครือข่าย

6.การนำสารสนเทศจากระบบการแพทย์ฉุกเฉินมาชี้นำเพื่อช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดอุบัติเหตุทางถนน

ที่มา:(หนังสือ 5 เสาหลัก สร้างถนนปลอดภัย รวบรวมและเรียบเรียงจากโครงการสัมมนาระดับชาติ เรื่องความปลอดภัยทางถนน ครั้งที่ 10 “ทศวรรษแห่งการลงมือทำ : Time to Action 25-26 สิงหาคม 2554 ณ ศูนย์นิทรรศการและการประชุมไบเทค บางนา ผลิตและเผยแพร่โดยศูนย์วิชาการและความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.) มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ (มสช.) สนับสนุนโดยสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)        

2) การสัมมนาวิชาการระดับชาติ เรื่องความปลอดภัยทางถนน ครั้งที่ 11 “ความปลอดภัยทางถนน : สิทธิกับความปลอดภัยทางถนน” ที่

จัดขึ้นในวันที่ 11-12 ธันวาคม 2556 ณ ศูนย์นิทรรศการและการประชุมไบเทค บางนา มุ่งเน้นให้ผู้เข้าร่วมได้แลกเปลี่ยนและเรียนรู้เกี่ยวกับแนวทางและมาตรการเพื่อเสริมสร้างความปลอดภัยทางถนนในประเทศไทย

กิจกรรมสำคัญของงาน ประกอบด้วย การปาฐกถาพิเศษในหัวข้อ "เส้นทางความปลอดภัยสู่ AEC เปิดเสรีทางการค้ากับความพร้อมด้านความปลอดภัยทางถนน" และการเสวนาในหัวข้อ "ยกระดับสิทธิความปลอดภัยทางถนนด้วยมาตรการองค์กร" และ "จับตาประเทศไทย สร้างสิทธิความปลอดภัยให้กับประชาชน" รวมทั้งการเสวนาห้องย่อยในหัวข้อต่าง ๆ เพื่อนำเสนอแนวทางและมาตรการเชิงนโยบายที่สามารถส่งเสริมความปลอดภัยทางถนนได้อย่างเหมาะสม

ข้อเสนอเชิงนโยบายที่เกิดขึ้นในงานประกอบด้วย

1.การกู้ชีพและป้องกันภัยบนถนน: สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินควรสร้างมาตรฐานการจัดการความช่วยเหลือที่ปลอดภัย ณ จุดเกิดเหตุจนถึงโรงพยาบาล ส่งเสริมการเรียนรู้ในการกู้ชีพและป้องกันภัยในระดับชุมชน และส่งเสริมการฝึกฝนเด็กและเยาวชนในการปฐมพยาบาลเบื้องต้นและการเข้าถึงบริการการแพทย์ฉุกเฉิน

2.ท้องถิ่นร่วมใจป้องกันและลดภัยอุบัติเหตุทางถนน: ส่งเสริมการมีส่วนร่วมและการจัดการข้อมูลในพื้นที่ร่วมกัน เพื่อนำไปใช้ในการป้องกันและแก้ไขปัญหา รวมถึงการรณรงค์สื่อสารเพื่อการเรียนรู้และการกระจายข้อมูลสำคัญจากรูปธรรมภูมิปัญญาในชุมชน

3.ถนนยุคใหม่ใส่ใจผู้ใช้ทาง: การวางแผนการใช้พื้นที่และงบประมาณร่วมกันระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เพื่อแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างเหมาะสม และการออกแบบพื้นที่สาธารณะและระบบการใช้รถใช้ถนนที่สะดวก ปลอดภัย เป็นธรรม ทั่วถึงเท่าเทียม

4.สิทธิเด็กไทยพ้นภัยอุบัติเหตุ: การสร้างหลักสูตรสำหรับผู้ปกครองในเรื่องความปลอดภัยสำหรับเด็ก และกำหนดตัวชี้วัดเรื่องความปลอดภัยในการเดินทางเป็นตัวชี้วัดของสถานศึกษา

5.สื่อมวลชนกับความปลอดภัยถนน:การสื่อสารข่าวสารให้เป็นประโยชน์ในการป้องกันอุบัติเหตุจราจรเป็นสิ่งสำคัญ โดยนักสื่อสารมวลชนควรสร้างการเรียนรู้และความเข้าใจในการสื่อสารเพื่อเพิ่มความตระหนักรู้และความรับผิดชอบของประชาชนในการรักษาความปลอดภัยทางถนน

6.ยานพาหนะปลอดภัย:กรมการขนส่งทางบกควรเข้มงวดการควบคุมและตรวจสอบสภาพรถและคนขับเพื่อให้มั่นใจว่ามีความพร้อมในการใช้งานอย่างปลอดภัย โดยกำหนดอายุการใช้งานและตรวจสอบสภาพของรถโดยสารสาธารณะอย่างเข้มงวด เพื่อลดความเสี่ยงของอุบัติเหตุทางถนน

7.การบังคับใช้กฎหมาย:การใช้เทคโนโลยีเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการบังคับใช้กฎหมาย เช่น การใช้โปรแกรมวัดความเร็ว (B-safe) ในโทรศัพท์มือถือเพื่อตรวจสอบความเร็วและรายงานไปยังสำนักงานคุ้มครองผู้บริโภค เป็นต้น จึงเป็นการเสริมสร้างสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยความปลอดภัยในการใช้ถนน

8.สถานประกอบการกับความปลอดภัยทางถนน:การสร้างการตระหนักรู้และความเข้าใจในการปฏิบัติตามมาตรฐาน ISO 39001 เป็นสิ่งสำคัญ เพื่อให้ทุกองค์กรมีการบังคับใช้มาตรฐานที่เหมาะสมและเพียงพอในการลดอุบัติเหตุทางถนนอย่างจริงจังและเป็นรูปธรรม

ที่มา:รายงานฉบับสมบูรณ์งานสัมมนาระดับชาติ ครั้งที่ 11 เรื่อง “ความปลอดภัยทางถนน: สิทธิกับความปลอดภัยทางถนน”  จัดทำโดยศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.) มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ (มสช.) สนับสนุนโดยสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) กองทุนเพื่อความปลอดภัยทางถนน (กปถ.) สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ (สพฉ.) (ไม่ระบุปีที่พิมพ์))  

3) การสัมมนาวิชาการระดับชาติ เรื่องความปลอดภัยทางถนน ครั้งที่ 12 “ครึ่งทางทศวรรษ...กับการจัดการที่เข้มแข็ง” มีความสำคัญในการเสนอแนวทางและมุมมองต่างๆ เพื่อส่งเสริมความปลอดภัยทางถนนในประเทศไทย การปาฐกถาพิเศษในหัวข้อ "Global Situation: Time for Results" และ "ครึ่งทางทศวรรษกับการเดินหน้าประเทศไทยเพื่อความปลอดภัยทางถนน" เน้นไปที่การสรุปสถานการณ์ระดับโลกและการเดินหน้าของประเทศไทยในด้านความปลอดภัยทางถนน

การเสวนาโดยสรุปเป็นหัวข้อต่างๆ อาทิ

¬การจัดการครึ่งทางทศวรรษและบทเรียนจากประสบการณ์ต่างประเทศ เน้นการเรียนรู้และการปรับปรุงในการจัดการความปลอดภัยทางถนนจากประสบการณ์ของประเทศอื่นๆ

¬การจัดการเพื่อความปลอดภัยของผู้ใช้จักรยานและการจัดการความเร็ว เน้นการ

พัฒนาโครงสร้างทางถนนและวิธีการใหม่ๆ เพื่อเพิ่มความปลอดภัยในการใช้ถนน

¬มาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนน เน้นการปรับปรุงและบังคับใช้มาตรฐานการจัดการความปลอดภัยทางถนนในองค์กร รวมถึงการบริหารจัดการความเสี่ยงและการฝึกอบรมพนักงาน

¬การจัดการปัญหาเมาขับกับสังคมไทย เน้นการเสริมสร้างการตระหนักรู้และความเข้าใจในผลกระทบของการขับขี่ในสภาพเมาอย่างไม่ปลอดภัย

มีข้อเสนอเชิงนโยบาย เช่น

¬การสนับสนุนและกระตุ้นการปฏิบัติของศูนย์ท้องถิ่นในการจัดการความปลอดภัยทางถนน

¬การปรับปรุงและพัฒนาพื้นที่ทางถนนเพื่อเพิ่มความปลอดภัย

¬การสนับสนุนการฝึกอบรมและการศึกษาเรื่องความปลอดภัยทางถนนในโรงเรียนและท้องถิ่น

¬การนำเทคโนโลยีมาช่วยในการบังคับใช้กฎหมายทางถนน

¬การบริหารจัดการข้อมูลและการเชื่อมโยงข้อมูลเพื่อการประเมินและการวางแผนในด้านความปลอดภัยทางถนน

ทั้งนี้การสื่อสารและการเผยแพร่ข้อมูลถือเป็นส่วนสำคัญในการสร้างความตระหนักรู้และความเข้าใจในการรักษาความปลอดภัยทางถนนในสังคม โดยการสร้างความตระหนักรู้ในปัจจัยเสี่ยงและผลกระทบของพฤติกรรมการใช้ถนนที่ไม่ปลอดภัย และการสนับสนุนให้มีการตระหนักและรับผิดชอบต่อการใช้ถนนในลักษณะที่ปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญในการลดอุบัติเหตุทางถนนในประเทศไทยต่อไป

ที่มา:(รายงานฉบับสมบูรณ์งานสัมมนาระดับชาติ เรื่องความปลอดภัยทางถนน ครั้งที่ 12 “ครึ่งทางทศวรรษ..กับการจัดการที่เข้มแข็ง” โดยคณะผุ้จัดทำจากศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.) มูลนิธินโยบายถนนปลอดภัย สนับสนุนโดยสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)กองทุนเพื่อความปลอดภัยในการใช้รถใช้ถนน (กปถ.) สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ (สพฉ.) ไม่ระบุปีที่พิมพ์)       

4) การสัมมนาวิชาการระดับชาติ เรื่องความปลอดภัยทางถนน ครั้งที่ 13 “ลงทุนเพื่อความปลอดภัยทางถนนที่ยั่งยืน” เมื่อวันที่ 6-7 ธันวาคม 2560 ที่ศูนย์นิทรรศการและการประชุมไบเทค บางนา มีเนื้อหาที่สำคัญดังนี้:

หัวข้อการบรรยายพิเศษ: ในหัวข้อ "Invest for Sustainable Road Safety" มีการเสนอแนวทางการลงทุนเพื่อความปลอดภัยทางถนนที่ยั่งยืน โดยการสร้างความร่วมมือระหว่างภาครัฐและสังคมเพื่อป้องกันอุบัติเหตุทางถนน และการนำเอามิติใหม่เช่นกฎหมาย Road Safety 4.0 และการตอบสนองหลังเกิดเหตุ มาเป็นส่วนสำคัญ

การเสวนาย่อย 8 หัวข้อ: มีการเสนอแนวทางและแนวคิดในการลงทุนเพื่อความปลอดภัยทางถนนในหัวข้อต่างๆ เช่น การสร้างกลไกบูรณาการระดับพื้นที่ การพัฒนาถนนให้เป็นถนนยุคใหม่ที่ปลอดภัย การให้ความสำคัญต่อผู้เดินทาง การลงทุนในยานพาหนะที่ปลอดภัย การป้องกันอุบัติเหตุทางถนนสำหรับเด็กไทย การควบคุมพฤติกรรมดื่มขับ และการจัดการเครือข่ายนักกู้ชีพกู้ภัยเพื่อสาธารณะ

ข้อเสนอเชิงนโยบายต่างๆ เพื่อให้มีผลสัมฤทธิ์และความเป็นไปได้ในการป้องกันและลดอุบัติเหตุทางถนน ข้อเสนอเหล่านี้สรุปได้ดังนี้

¬การลงทุนด้านกลไกระดับพื้นที่: การปรับปรุงแก้ไขกฎระเบียบเพื่อให้ท้องถิ่นสามารถจัดการด้านความปลอดภัยทางถนนได้อย่างมีประสิทธิภาพ เช่น การกำหนดระเบียบหน้าที่บทบาทท้องถิ่นที่ชัดเจนและการลงทุนในระบบสนับสนุนกลไกจัดการระดับพื้นที่ เพื่อพัฒนาทีมอนุกรรมการและการจัดการข้อมูลในระดับจังหวัดและอำเภอ โดยมีการจัดทำแผนบูรณาการ งบประมาณเพื่อการบูรณาการข้อมูล แผนปฏิบัติการประเมินผล และระบบกำกับติดตามจากศูนย์ปฏิบัติการแห่งชาติอย่างต่อเนื่อง

¬การลงทุนด้านถนนปลอดภัย: การลงทุนในกระบวนการตรวจสอบความปลอดภัยทางถนนที่เป็นระบบและต่อเนื่อง เพื่อส่งเสริมการนำต้นแบบการจัดการจุดเสี่ยงระดับท้องถิ่นมาใช้ในพื้นที่ต่างๆ รวมถึงการกำหนดความเร็วจำกัดในเขตเมืองโดยมีศูนย์ปฏิบัติการถนนและการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อขยายผลต้นแบบการจัดการความเร็วเขตเมือง

¬การลงทุนด้านยานพาหนะปลอดภัย: การใช้เทคโนโลยีการผลิตยุคใหม่เพื่อความปลอดภัยทางถนน เช่น การผลักดันกฎระเบียบเพื่อให้ยานพาหนะบนท้องถนนไทยมีการติดตั้งเทคโนโลยีความปลอดภัย และการจัดการปัญหารถรับส่งนักเรียนในพื้นที่โดยการกำหนดเป้าหมายและการจัดการรถตู้รับส่งนักเรียนที่มีการขึ้นทะเบียนและการประกันภัยในระดับเทียบเท่ารถโดยสารสาธารณะ

¬การลงทุนเด็กไทยปลอดภัย:กระทรวงศึกษาธิการมุ่งสนับสนุนให้สถานศึกษาในสังกัดมีการจัดการข้อมูลจากระบบที่มีอยู่เพื่อวิเคราะห์ความเสี่ยงและการปรับปรุงนโยบายในการป้องกันและแก้ไขปัญหาความปลอดภัยทางถนน โดยมีการสนับสนุนให้ศูนย์ปฏิบัติการถนนระดับจังหวัดร่วมมือกับสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาและภาคีเครือข่ายระดับพื้นที่ในการวิเคราะห์และการสื่อสารข้อมูล

¬กฎหมายและการบังคับใช้: มีการสร้างฐานข้อมูลผู้กระทำความผิดโดยเฉพาะคดีขับขี่เมาแล้วขับ และมีการกำหนดให้สัดส่วนผู้ถูกคุมประพฤติซ้ำเท่ากับ 0 เป็นตัวชี้วัด

ที่มา:รายงานฉบับสมบูรณ์ผลการประเมินความพึงพอใจงานสัมมนาวิชาการระดับชาติ เรื่องความปลอดภัยทางถนน ครั้งที่ 13 “ลงทุนเพื่อความปลอดภัยทางถนนที่ยั่งยืน” เสนอศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.) จัดทำโดย บริษัท ซูเปอร์โพล จำกัด (ธันวาคม 2560)       

5) การสัมมนาวิชาการระดับชาติ เรื่องความปลอดภัยทางถนน ครั้งที่ 14 “เดิน ขี่ ขับ ไป-กลับปลอดภัย” มีเนื้อหาสำคัญดังนี้

¬The New VRU (Vulnerable Road Users): การสร้างภาพใหม่ให้คนเดินและคนขับรถจักรยานได้เดินทางอย่างปลอดภัยและมีความเข็มข้น เพื่อลดอุบัติเหตุทางถนนที่เกิดขึ้นกับผู้ใช้ถนนที่เป็น VRU

¬D-RTI (District Road Traffic Injury): กลไกการจัดการถอดบทเรียน D-RTI หรือการจัดการอุบัติเหตุทางถนนในระดับเขตเทศบาล ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าเรียนรู้และน่าสนใจ

¬ถนนปลอดภัย ใส่ใจ VRUs: การเสนอแนะและปรับปรุงสิ่งอำนวยความสะดวกบนถนนเพื่อความปลอดภัยของผู้ใช้ถนนที่เป็น VRUs ทั้งในประเทศและต่างประเทศ

¬เสียงสะท้อนจาก VRUs: การสร้างสภาวะที่เหมาะสมสำหรับการแสดงความคิดเห็นและข้อเสนอแนะจากผู้ใช้ถนนที่เป็น VRUs

¬จักรยานยนต์ปลอดภัย: การพัฒนาระบบ ABS และเชื่อมโยงเส้นทางของจักรยานยนต์เพื่อเพิ่มความปลอดภัยให้กับผู้ขับขี่

¬รถรับ-ส่งนักเรียนที่ปลอดภัย: การสร้างระบบรถรับ-ส่งนักเรียนที่มั่นคงและปลอดภัย

¬เสริมพลังคนทำงานกลไกการจัดการระดับพื้นที่: การส่งเสริมและเพิ่มพลังให้กับกลไกการจัดการความปลอดภัยในระดับพื้นที่

¬สถานศึกษาต้นแบบด้านความปลอดภัยทางถนนและมาตรการองค์กร: การสร้างและพัฒนาสถานศึกษาและองค์กรต้นแบบที่เน้นความปลอดภัยทางถนน

¬ก้าวใหม่กลไกจัดการระดับพื้นที่: การพัฒนากลไกการจัดการระดับพื้นที่ให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

¬การพัฒนาระบบการจัดการความปลอดภัยทางถนนในสถานประกอบการ: การพัฒนาระบบให้มีการจัดการความปลอดภัยที่ดีขึ้นในสถานประกอบการ

¬เส้นทางสู่อนาคตที่ปลอดภัยของเด็กและเยาวชน: การวางแผนเพื่อสร้างสถานการณ์ที่เด็กและเยาวชนสามารถใช้ถนนได้อย่างปลอดภัย

¬เทคโนโลยีการลงทุนที่ไม่สูญเปล่า Safety Visibility: การใช้เทคโนโลยีใหม่เพื่อเพิ่มความปลอดภัยและสร้างความมั่นใจให้กับผู้ใช้ถนน

¬Smart Investment: การลงทุนอย่างมีประสิทธิภาพและฉลาดเพื่อการปรับปรุงความปลอดภัยทางถนน

¬Smart Road User: การสร้างมาตรฐานและการส่งเสริมให้ผู้ใช้ถนนเป็นผู้ใช้ถนนที่ฉลาดและปลอดภัย

¬บทเรียนทศวรรษแห่งความปลอดภัยทางถนน From Decade of Action for RS. To SDG’s 2030

ข้อเสนอเบื้องต้นจากประเด็นดังกล่าว อาทิ 

¬การพัฒนาคณะทำงานระดับพื้นที่: ควรมีแผนพัฒนาคณะทำงานระดับพื้นที่ให้สามารถนำเสนอและดำเนินการไปสู่เป้าหมายของระดับตำบลและชุมชนปลอดภัยอย่างมีประสิทธิภาพ โดยมีการสนับสนุนงบประมาณจากศูนย์ระดับกลางเพื่อการบูรณาการที่มีประสิทธิภาพตลอดทั้งปี

¬เร่งรัดมาตรฐานความปลอดภัยทางถนน: การทำให้ถนนทุกสายผ่านการประเมินมาตรฐานความปลอดภัยทางถนนระดับ 3 ดาว (iRAP) เฉพาะในส่วนของความปลอดภัยของกลุ่มผู้ใช้ถนนที่เป็น VRUs และการส่งเสริมโครงสร้างพื้นฐานที่มีการตรวจสอบความปลอดภัยทางถนน (Road Safety Audit) โดยมีการสนับสนุนจากกระทรวงคมนาคมและระดับท้องถิ่น

¬การปรับปรุงระบบรถรับส่งนักเรียน: การให้ความสำคัญกับการประสานงานระหว่างหน่วยงานต่าง ๆ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการดำเนินงาน รวมถึงการกำหนดเส้นทางและมาตรฐานความปลอดภัยสำหรับการเดินทางของโรงเรียนในสังกัด

¬มาตรฐานความปลอดภัยของรถจักรยานยนต์: การกำหนดให้รถจักรยานยนต์ใหม่ทุกคันต้องติดตั้งอุปกรณ์เทคโนโลยีมาตรฐานความปลอดภัย เช่น ระบบ ABS และมีช่องทางสะพานหรือลอดทางสำหรับรถจักรยานยนต์ เพื่อเพิ่มความปลอดภัยในการใช้งาน

¬เพิ่มโทษผู้ขับขี่: เร่งเพิ่มความรุนแรงในการบังคับใช้กฎหมายในกรณีที่มีการไม่หยุดให้ผู้คนข้ามถนน

ใช้ทางม้าลาย และให้กระบวนการยุติธรรมมีมาตรฐานเดียวกันทั่วประเทศ

¬พัฒนาระบบความปลอดภัยของรถขนส่ง: การใช้แนวความปลอดภัยของการขนส่ง (TSM) และมาตรฐาน ISO 39001 เพื่อส่งเสริมความปลอดภัยในการขนส่ง รวมถึงการพัฒนาความรู้และการอบรมให้กับ TSM และเจ้าหน้าที่ความปลอดภัย (จป.)

ที่มา: หนังสือ “สัมมนาวิชาการระดับชาติความปลอดภัยทางถนนครั้งที่ 14 เดิน ขี่ ขับ ไป-กลับปลอดภัย” จัดทำและเผยแพร่โดยศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.) มูลนิธินโยบายถนนปลอดภัย สนับสนุนโดย สสส. (ไม่ระบุปีที่พิมพ์)        

6) การสัมมนาวิชาการระดับชาติ เรื่องความปลอดภัยทางถนน ครั้งที่ 15 “ทศวรรษใหม่ วิถีใหม่ ขับขี่ปลอดภัยต้องมาก่อน” ที่จัดขึ้นเน้นไปที่หลายมิติของการปรับปรุงความปลอดภัยทางถนนดังนี้:

¬นโยบายการวิจัยเพื่อความปลอดภัยทางถนน: การสนับสนุนการวิจัยที่เน้นการพัฒนาวิธีและเครื่องมือใหม่เพื่อลดอุบัติเหตุทางถนนในประเทศไทย

¬บทบาทของสังคมในความรับผิดชอบร่วมกัน: เน้นความรับผิดชอบร่วมกันของสังคมในการรักษาความปลอดภัยทางถนน

¬การเป้าหมายและแผนแม่บทในการสร้างความปลอดภัยทางถนน: การกำหนดเป้าหมายและแผนแม่บทที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยทางถนนในประเทศไทย

¬วิถีใหม่สู่ระบบแห่งความปลอดภัย: การพัฒนาระบบที่มุ่งเน้นการปรับปรุงความปลอดภัยทางถนนที่มีผลต่อทุกระดับของสังคม

¬พลังคนรุ่นใหม่ในการลดการเจ็บตายจากอุบัติเหตุทางถนน: เน้นการสร้างการเข้าใจและการกระทำที่เป็นประโยชน์ในการลดอุบัติเหตุทางถนนโดยนำเสนอแนวทางการปฏิบัติของคนรุ่นใหม่

ข้อเสนอแนะเพื่อการขับเคลื่อนเชิงนโยบายและการศึกษาวิจัยเพื่อความปลอดภัยทางถนนเน้นไปที่หลายมิติของการปรับปรุงความปลอดภัยทางถนน ดังนี้

¬ศูนย์อำนวยการความปลอดภัยทางถนน: ส่งเสริมให้เกิดการสร้างเมืองอัจฉริยะ (Smart City) โดยเพิ่มการศึกษาเรื่องนิเวศน์การสัญจรของเมืองและเปิดเผยข้อมูลของแต่ละหน่วยงานเพื่อให้การจัดการมีประสิทธิภาพ และกำหนดกรอบการจัดสรรงบประมาณและการลงทุนเพื่อความปลอดภัยทางถนน

¬การลดการใช้รถจักรยานยนต์: พัฒนาระบบขนส่งมวลชนและโครงข่ายการเดินทางให้ครอบคลุมทุกพื้นที่และมีประเภทการเดินทางที่หลากหลายและเข้าถึงได้สะดวก

¬การจัดการความปลอดภัยในสถานศึกษา: สนับสนุนให้มีการจัดการเรียนรู้เรื่องความปลอดภัยทางถนนในสถานศึกษาครอบคลุมทุกช่วงวัย เพื่อเตรียมความพร้อมไปสู่การทำใบขับขี่

¬การจัดการข้อมูลของกรมสาธารณสุขและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง: พัฒนาระบบฐานข้อมูล

และการจัดการข้อมูลให้มีประสิทธิภาพ เพื่อใช้ในการจัดการความเสี่ยง

¬การออกกฎหมายรับรองและมาตรฐานความปลอดภัย: กำหนดมาตรฐานความปลอดภัยในการทำงานของกลุ่มรถจักรยานยนต์รับส่งอาหารและส่งของ เพื่อลดอุบัติเหตุทางถนน

¬การศึกษาและวางแนวทางการจัดลำดับชั้นถนน: การจัดการความเร็วของถนนที่วิ่งผ่านชุมชน รวมทั้งการศึกษาแนวทางการส่งเสริมให้มี Active Safety ของยานพาหนะที่เพิ่มขึ้น

ทั้งหมดนี้เป็นมาตรการที่มุ่งเน้นที่การป้องกันและลดการเกิดอุบัติเหตุทางถนนอย่างมีประสิทธิภาพในทุกมิติของสังคมและระบบขนส่งในประเทศไทย

ที่มา:เอกสารงานสัมมนาวิชาการระดับชาติ เรื่องความปลอดภัยทางถนน ครั้งที่ 15 “ทศวรรษใหม่ วิถีใหม่ ขับขี่ปลอดภัยต้องมาก่อน” วันที่ 25-26 พฤษภาคม 2565 ณ หอประชุมวายุภักษ์ โรงแรมเซ็นทราบายเซ็นทารา ศูนย์ราชการและคอนเวนชั่นเซ็นเตอร์แจ้งวัฒนะ จัดทำและเผยแพร่โดย ศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.) มูลนิธินโยบายถนนปลอดภัย (มนป.)       

1.1 ข้อมูลสนับสนุนด้านนโยบาย

(1) ระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการป้องกันและลดอุบัติเหตุทางถนน พ.ศ.2554

(2) ระเบียบสำนักงานตำรวจแห่งชาติว่าด้วยการส่งเสริมให้ประชาชน ชุมชน ท้องถิ่นและองค์กรมีส่วนร่วมในกิจการตำรวจ พ.ศ.2551

 (3) พรบ.จราจรทางบก พ.ศ.2522

 (4) แผนแม่บทความปลอดภัยทางถนน พ.ศ.2561-2564

 (5) แนวทางการบริหารจัดการความเร็วในพื้นที่ชุมชน

 (6) คำสั่งแต่งตั้งคณะอุนกรรมการแก้ไขปัญหาจุดตัดรถไฟระดับจังหวัด

1.2 ความรู้การจัดการจุดเสี่ยงในชุมชน

(1) คู่มือการจัดการจุดเสี่ยงทางถนนในชุมชน แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

 (2) คู่มือการออกแบบทางข้ามที่ปอดภัย แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

 (3) คู่มือการจัดการความเร็ว แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

 (4) จุดตัดรถไฟแบบไม่มีเครื่องกั้น แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

(5) ทางแยกชุมชนถนนปลอดภัย แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

 (6) พลังชุมชนถนนปลอดภัย แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

 (7) การจัดการความเร็ว แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

(8) มาตรการทางด้านวิศวกรรมสำหรับถนนในชุมชน แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

1.3 สร้างกลไก ศปถ.จังหวัด อำเภอ ตำบล

(1) ข้อมูลความรู้ที่สามารถใช้ร่วมกันได้ทั้ง 3 ระดับ

¬การจัดการข้อมูล ศปถ. 3 ระดับ แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬กลไก ศปถ. 3 ระดับ แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬การพัฒนากลไก 3 ระดับ แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬เครื่องมือ 5 ชิ้นเคลื่อนกลไก ศปถ. แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬เกมการ์ด ไพ่ปัจจัยกำหนดสุขภาพ แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬นาทีฉุกเฉิน ณ จุดเกิดเหตุ การเชื่อมโยงข้อมูล แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

(2) ข้อมูลความรู้สำหรับ ศปถ.จังหวัด

¬แบบประเมินตนเอง ศปถ.จังหวัด แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬การพัฒนากลไกการจัดการ ศปถ.จ.นครศรีธรรมราช แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬การพัฒนากลไกการจัดการ ศปถ.จ.อุดรธานี แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬Best Practice การจัดการอุบัติเหตุระดับจังหวัด แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

¬แนวทางการขับเคลื่อนความปลอดภัยทางถนน นวัตกรรม แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

¬ถอดบทเรียนระดับจังหวัด แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

¬สรุปบทเรียนพลังภาคี 41 พื้นที่ แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

¬สรุปผลงาน 65 โครงการ แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

(3) ข้อมูลความรู้สำหรับ ศปถ.อำเภอ

¬คู่มือการพัฒนากลไก ศปถ.อำเภอ แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬แบบประเมินตนเอง ศปถ.อำเภอ แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬คู่มือนายอำเภอ แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬การพัฒนากลไก ศปถ.อำเภอฉวาง จ.นครศรีฯ แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬การพัฒนากลไกการจัดการ ศปถ.อำเภอแก่งคอย จ.สระบุรี แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬บทเรียนการพัฒนากลไก ศปถ.อำเภอ แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬ถอดบทเรียน 33 อำเภอ ปภ.สาขา แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

¬บทเรียนการรวมพลังเคลื่อนกลไกจังหวัดสู่อำเภอ แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

¬สรุปบทเรียนกลไก จังหวัดสู่อำเภอ แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

¬การสั้งต้นกลไก ศปถ.อำเภอ แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

  (4) ข้อมูลความรู้สำหรับ ศปถ.อปท.

¬คู่มือการจัดการท้องถิ่นชุมชนถนนปลอดภัย แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬การพัฒนากลไกการจัดการ ศปถ.อปท.โมคลาน แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬การพัฒนากลไกการจัดการ ศปถ.อปท.ห้วยยาง แหล่งข้อมูลศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ศวปถ.)

¬การขับเคลื่อนพลังท้องถิ่น เพื่อสร้างวัฒนธรรมความปลอดภัย แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

¬กองร้อยน้ำหวาน แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

¬ชุดความรู้กองร้อยจิตอาสาเพื่อชุมชน แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

¬ท่าชักโมเดล  แหล่งข้อมูลแผนงานสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุทางถนนระดับจังหวัด (สอจร.)

2.1 ขับขี่มอเตอร์ไซค์

¬กรอบการสังเคราะห์ Matrix แผนแม่บท การขับขี่รถมอเตอร์ไซค์

¬ความสูญเสียจาก MC ศวปถ.

¬Factsheet ความเข้าใจในการดัดแปลงสภาพรถ ศวปถ.

¬ถอดบทเรียน ภาค 8 หมวกนิรภัย สอจร.

¬ถอดบทเรียนหมวกนิรภัย จังหวัดนครศรีธรรมราช สอจร.

¬คู่มือการพัฒนาอัตลักษณ์ความปลอดภัยในกลุ่มเยาวชน

¬ชุดความรู้การบาดเจ็บจากการใช้ MC ในเด็กภูมิภาคเอเซียตะวันออกเฉียงใต้

¬สรุปเวทีเสวนา “มอไซค์วัยละอ่อน ของขวัญหรือมัจจุราช”

¬การศึกษาผลของลักษณะการนั่ง MC เด็กต่อความรุนแรงของการบาดเจ็บที่เกิดจากการชนของมอเตอร์ไซค์

¬เล่นสู่เรียนปลูกจิตสำนึกความปลอดภัยทางถนน

¬คู่มือการตรวจสอบความปลอดภัยทางถนนสำหรับรถจักรยานยนต์ในพื้นที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

¬บทเรียนและการส่งเสริมการบังคับใช้หมวกนิรภัย 100%

¬คู่มือความปลอดภัยทางถนนสำหรับผู้กำหนดนโยบายและผู้ปฏิบัติ

¬การศึกษาแนวทางด้านความปลอดภัยของรถจักรยานยนต์

2.2 จัดการความเร็ว

¬กรอบการสังเคราะห์ Matrix แผนแม่บท การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงการจัดการความเร็ว

¬การประเมินประสิทธิผลของโครงการกำหนความเร็วของยานพาหนะที่ขับขี่ในพื้นที่กำหนดความเร็ว

¬ห่วงโซ่ผลลัพธ์ประเด็นการขับเร็ว ศวป.

¬การจัดการความเร็วเพื่อความปลอดภัยทางถนนสำหรับประเทศไทย ทิศทางและความท้าทายในครึ่งศตวรรษถัดไป

¬แผ่นพับ ยิ่งขับเร็ว ยิ่งไม่เห็นด้านข้าง

¬การศึกษาความสัมพันธ์และคาดการณ์ระหว่างความเร็วและอุบัติเหตุสำหรับทางด่วนและมอเตอร์เวย์ในประเทศไทย

¬การศึกษาการวางแผนและดำเนินการระบบตรวจจับความเร็วอัตโนมัติในประเทศไทย

¬การสำรวจพฤติกรรมการใช้ความเร็วบริเวณทางข้าม “ทางม้าลาย”

¬อย่าเสี่ยงกับความเร็ว สสส.

2.3 เสี่ยงในกลุ่มยาวชน

การจัดการความเสี่ยงกลุ่มเยาวชนและประชาชนทั่วไปในแม่บทความปลอดภัยทางถนนฉบับที่ 5 (พ.ศ.2565-2570) เน้นไปที่การเรียนรู้และการจัดการความเสี่ยงในกลุ่มเยาวชน และประชาชนทั่วไปที่มีพฤติกรรมที่เสี่ยงต่ออุบัติเหตุทางถนน เนื่องจากพฤติกรรมที่ไม่ปลอดภัยเช่นการเมาแล้วขับขี่ การขับเร็วเกิน

กำหนด การไม่สวมหมวกนิรภัยขณะขับขี่ หรือการใช้รถสาธารณะที่ไม่ปลอดภัย เป็นสาเหตุสำคัญของการเกิดอุบัติเหตุทางถนนในกลุ่มนี้

การจัดการความเสี่ยงจึงต้องใช้ชุดความรู้หลายชุดและต้องปรับเปลี่ยนการจัดการตามช่วงอายุของกลุ่มเสี่ยง เช่น การสร้างโครงสร้างการเรียนรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติทางถนนที่ปลอดภัยในโรงเรียน การให้ความรู้ผ่านช่องทางสื่อสารที่เป็นไปได้ เช่น โซเชียลมีเดียหรือแคมเปญสื่อสารทางการจราจร และการจัดการโครงการหรือกิจกรรมที่เหมาะสมกับกลุ่มเป้าหมายเพื่อสร้างการเรียนรู้และเปลี่ยนพฤติกรรมที่เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุทางถนนให้เป็นปฏิบัติที่ปลอดภัยมากยิ่งขึ้นในอนาคต

2.4 เมาแล้วขับ

¬กรอบการสังเคราะห์ Matrix แผนแม่บท การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงเมาแล้วขับ

¬โครงการประเมินมาตรการการตรวจแอลกอฮอล์ในเลือดของผู้ขับขี่ที่ประสบอุบัติเหตุในจังหวัดอุดรธานีและระดับประเทศ

¬สานพลังประชารัฐ ภูเก็ตขับเคลื่อนดื่มไม่ขับ

¬แผ่นพับเมาไม่ขับเพื่อลดอุบัติเหตุทางถนน

¬แผ่นพับกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับแอลกอฮอล์

¬ดื่มแล้วขับต้องโดนปรับอย่างไร สสส.

¬การสำรวจความคิดเห็นของประชาชนต่อประเด็น “ดื่มแล้วขับ” ที่กระทำผิดซ้ำ

¬เมาแล้วขับ ศวปถ.

¬การบังคับใช้กฎหมายกรณีเมาแล้วขับในประเทศอังกฤษ สหรัฐอเมริกา เกาหลีใต้ เวียดนาม สิงค์โปร์และไทย

¬การพัฒนาความมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายในการบริหารจัดการแก้ไขปัญหาเมาแล้วขับ จังหวัดภูเก็ต

¬การศึกษาแนวทางการพัฒนาหลักสูตรอบรมเพื่อฟื้นฟูและปรับพฤติกรรมผู้กระทำผิด กรณีเมาแล้วขับ

¬ดื่มแล้วขับ ศาลไทย

¬มาตรการตั้งจุดตรวจลมหายใจวัดระดับแอลกอฮอล์ แบบสุ่ม

¬วิเคราะห์สถานการณ์และแผนปฏิบัติการขับเคลื่อนประเด็น “ดื่มไม่ขับ

2.5 กลุ่มเปราะบาง

¬กรอบการสังเคราะห์ Matrix แผนแม่บท การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงกลุ่มเปราะบาง

¬โครงการจัดทำชุดคู่มือเสริมสร้างความปลอดภัยของคนเดินเท้า

¬กลุ่มเปราะบางบนถนน

¬การศึกษาโอกาสและความเป็นไปได้ในการผลักดันให้เกิดความปลอดภัยทางถนนเพื่อส่งเสริมการใช้จักรยานในชีวิตประจำวัน กรณีศึกษา อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี

3.1 สถานศึกษา

กลุ่มคู่มือรถนักเรียน

¬แบบบันทึกการตรวจสอบรถที่ใช้ในการรับส่งนักเรียน

¬แบบสอบถามผู้ประกอบการรถรับส่งนักเรียน

¬ใบรายชื่อนักเรียนที่รับ - ส่ง

¬ใบสมัครสมาชิกชมรมรถรับส่งนักเรียนและเครือข่ายรถรับส่งนักเรียน

¬ร่างคู่มือ เครือข่ายรถรับส่งนักเรียน (ฉบับปรับปรุง 1/2561)

¬ร่างคู่มือ โรงเรียน (ฉบับปรับปรุง 1/2561)

¬ร่างคู่มือ หน้าที่ของผู้ขับรถรับส่งนักเรียน (ฉบับปรับปรุง 1/2561)

¬ร่างคู่มือ ครูที่ดูแลรถรับส่งนักเรียน (ฉบับปรับปรุง 1/2561)

¬ร่างคู่มือ ชมรมรถรับส่งนักเรียน (ฉบับปรับปรุง 1/2561 )

¬ร่างคู่มือ นักเรียนที่ใช้บริการรถรับส่งนักเรียน และผู้ปกครอง (ฉบับปรังปรุง 1/2561)

¬ร่างคู่มือ การปฏิบัติหน้าที่ของหัวหน้านักเรียนประจำรถและผู้ช่วย (ฉบับปรับปรุง 1/2561 )

ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงของกลุ่มเด็กเล็ก (ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก)

¬เส้นทางสู่ “ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กต้นแบบด้านความปลอดภัยทางถนน”

¬“ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กต้นแบบ” สู่โรงเรียนปลอดภัยทางถนน

¬หนังสือปลูกจิตสำนึก “เมล็ดพันธ์แห่งความปลอดภัยทางถนน”

¬“ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กต้นแบบ” ในการจัดการความปลอดภัยทางถนน

¬การจัดการความปลอดภัย สำหรับเด็กอายุน้อยกว่า 3 ปี

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) ความปลอดภัยในการใช้จักรยานยนต์ และการสวมหมวกนิรภัยในกลุ่มเยาวชน

¬คู่มือพัฒนาอัตลักษณ์ผู้นำความปลอดภัยในกลุ่มเยาวชน

¬โครงการศึกษาและพัฒนาแนวทางการสร้างเสริมความปลอดภัยสำหรับเด็กนักเรียน

¬แผนบูรณาการการจัดการเรียนรู้ตามโครงการใช้รถใช้ถนนอย่างปลอดภัย

¬ชุดความรู้การบาดเจ็บจากการใช้รถจักรยานยนต์ในเด็ก ภูมิภาคเอเซียตะวันออกเฉียงใต้

¬เวทีเสวนา “มอเตอร์ไซค์วัยละอ่อน ของขวัญหรือมัจจุราช

¬จากเล่น สู่เรียนรู้ ปลูกจิตสำนึกความปลอดภัยทางถนน

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการความปลอดภัยในรถนักเรียน

¬คู่มือการจัดการรถรับ-ส่งนักเรียนที่ปลอดภัย

¬คู่มือแนวทางการบริหารจัดการงบประมาณค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการจัดการจราจร กรณีรถรับ-ส่งนักเรียน

¬โครงการศึกษาแนวทางการจัดงบประมาณเพื่อการจัดการรถรับ-ส่งนักเรียนที่ปลอดภัย

¬การศึกษาแนวทางการออกแบบเชิงวิศวกรรมเพื่อเพิ่มความปลอดภัยของรถสองแถวรับส่งนักเรียน

3.2 สถานประกอบการ

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) สถานประกอบการ

¬คู่มือการจัดการความปลอดภัยทางถนน สำหรับเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยระดับวิชาชีพในสถานประกอบกิจการ

¬แนวคิดและบทเรียนมาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนน

¬สถานการณ์และระบบมาตรฐานความปลอดภัยในรถรับส่งพนักงาน

¬บทสรุปสำหรับผู้บริหาร มาตรการองค์กร:อีกหนึ่งทางเลือก ที่จะสร้างทางรอดให้คนไทยพื้นทุกข์ที่เกิดจากอุบัติเหตุทางถนน

¬บทสรุปสำหรับผู้บริหาร สิ่งที่ได้เรียนรู้จากมาตรการองค์กร เพื่อความปลอดภัยทางถนน

¬ถอดบทเรียนโครงการสานพลังสร้างมาตรการองค์กร เพื่อความปลอดภัยทางถนน

¬ “สิ่งที่ได้เรียนรู้” จากมาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนน

¬มาตรฐานองค์กร นิคมต้นแบบ สอจร.

3.3 แรงงานนอกระบบ

คำอธิบายแรงงานนอกระบบ

จัดทำแผนแม่บทความปลอดภัยทางถนน ฉบับที่ 5 พ.ศ.2565-2570

แรงงานนอกระบบ  ไม่มีข้อมูล

4.1 MCกับหมวกนิรภัย ความปลอดภัยในเยาวชน

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงของเยาวชน หมวกนิรภัย จักรยานยนต์ และอื่นๆ

¬คู่มือพัฒนาอัตลักษณ์ผู้นำความปลอดภัยในกลุ่มเยาวชน

¬โครงการศึกษาและพัฒนาแนวทางการสร้างเสริมความปลอดภัยในการเดินทางสำหรับเด็กนักเรียน

¬แผนบูรณาการ การจัดการเรียนรู้ตามโครงการใช้รถใช้ถนนอย่างปลอดภัย

¬โครงการจัดทำชุดความรู้การบาดเจ็บจากการใช้รถจักรยานยนต์ในเด็ก ภูมิภาคเอเซียตะวันออกเฉียงใต้

¬เวทีเสวนา “มอเตอร์ไซค์วัยละอ่อน ของขวัญหรือมัจจุราช

¬การศึกษาผลของลักษณะการนั่งมอเตอร์ไซค์เด็กต่อความรุนแรงของการบาดเจ็บที่เกิดจากการชนของมอเตอร์ไซค์

¬จากเล่น สู่เรียนรู้ ปลูกจิตสำนึกความปลอดภัยทางถนน

4.2 การจัดการในศพด.

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงของกลุ่มเด็กเล็ก (ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก)

¬เส้นทางสู่ “ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กต้นแบบด้านความปลอดภัยทางถนน”

¬“ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กต้นแบบ” สู่โรงเรียนปลอดภัยทางถนน

¬หนังสือปลูกจิตสำนึก “เมล็ดพันธ์แห่งความปลอดภัยทางถนน”

¬“ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กต้นแบบ” ในการจัดการความปลอดภัยทางถนน

¬การจัดการความปลอดภัย สำหรับเด็กอายุน้อยกว่า 3 ปี

4.3 MCกับหมวกนิรภัยในกลุ่มทั่วไป

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงของประชาชนทั่วไปหมวกนิรภัย จักรยานยนต์ และอื่นๆ

¬การพัฒนากลไกการตรวจสอบ ความปลอดภัยทางถนนสำหรับรถจักรยานยนต์ ในพื้นที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

¬บทเรียนการส่งเสริมและบังคับใช้กฎหมายหมวกนิรภัย 100%

¬การศึกษาแนวทางงานวิจัยด้านความปลอดภัยของรถจักรยานยนต์

¬เรื่องเล่า ความสูญเสียจากรถจักรยานยนต์

¬Factsheet ความเข้าใจผิดเกี่ยวกับการดัดแปลงสภาพรถ

¬ถอดบทเรียนการบังคับใช้กฎหมายหมวกนิรภัย ตำรวจภูธร ภาค 8

¬ถอดบทเรียนหมวกนิรภัย จังหวัดนครศรีธรรมราช

4.4 เมาแล้วขับ

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงเมาแล้วขับ

¬แผ่นพับเมาไม่ขับเพื่อลดอุบัติเหตุทางถนน

¬แผ่นพับกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับแอลกอฮอล์

¬สานพลังประชารัฐ ภูเก็ตขับเคลื่อนดื่มไม่ขับ

¬โครงการประเมินมาตรการการตรวจแอลกอฮอล์ในเลือดของผู้ขับขี่ที่ประสบอุบัติเหตุในจังหวัดอุดรธานีและระดับประเทศ

¬วิเคราะห์สถานการณ์และแผนปฏิบัติการขับเคลื่อนประเด็น “ดื่มไม่ขับ

¬มาตรการตั้งจุดตรวจลมหายใจวัดระดับแอลกอฮอล์ แบบสุ่ม

¬ดื่มแล้วขับต้องโดนปรับอย่างไร สสส.

¬ดื่มแล้วขับ ศาลไทย

¬การพัฒนาความมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายในการบริหารจัดการแก้ไขปัญหาเมาแล้วขับ จังหวัดภูเก็ต

¬การบังคับใช้กฎหมายกรณีเมาแล้วขับในประเทศอังกฤษ สหรัฐอเมริกา เกาหลีใต้ เวียดนาม สิงค์โปร์และไทย

¬เมาแล้วขับ ศวปถ.

¬การสำรวจความคิดเห็นของประชาชนต่อประเด็น “ดื่มแล้วขับ” ที่กระทำผิดซ้ำ

¬โครงการประเมินมาตรการการตรวจแอลกอฮอล์ในเลือดของผู้ขับขี่ที่ประสบอุบัติเหตุในจังหวัดอุดรธานีและระดับประเทศ

  4.5 การจัดการความเร็ว

¬กรอบการสังเคราะห์ Matrix แผนแม่บท การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงการจัดการความเร็ว

¬ห่วงโซ่ผลลัพธ์ประเด็นการขับเร็ว ศวป.

¬การจัดการความเร็วเพื่อความปลอดภัยทางถนนสำหรับประเทศไทย ทิศทางและความท้าทายในครึ่งศตวรรษถัดไป

¬แผ่นพับ ยิ่งขับเร็ว ยิ่งไม่เห็นด้านข้าง

¬การศึกษาการวางแผนและดำเนินการระบบตรวจจับความเร็วอัตโนมัติในประเทศไทย

¬การสำรวจพฤติกรรมการใช้ความเร็วบริเวณทางข้าม “ทางม้าลาย”

¬อย่าเสี่ยงกับความเร็ว สสส.

  4.6 มาตรการองค์กร

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) สถานประกอบการ

¬แนวคิดและบทเรียนมาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนน

¬สถานการณ์และระบบมาตรฐานความปลอดภัยในรถรับส่งพนักงาน

¬บทสรุปสำหรับผู้บริหาร มาตรการองค์กร:อีกหนึ่งทางเลือก ที่จะสร้างทางรอดให้คนไทยพื้นทุกข์ที่เกิดจากอุบัติเหตุทางถนน

¬บทสรุปสำหรับผู้บริหาร สิ่งที่ได้เรียนรู้จากมาตรการองค์กร เพื่อความปลอดภัยทางถนน

¬ถอดบทเรียนโครงการสานพลังสร้างมาตรการองค์กร เพื่อความปลอดภัยทางถนน

¬ “สิ่งที่ได้เรียนรู้” จากมาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนน

¬มาตรฐานองค์กร นิคมต้นแบบ สอจร.

4.7 รถโดยสารสาธารณะ

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการรถโดยสารสาธารณะ

¬การประเมินคุณภาพการให้บริการและความปลอดภัยของระบบรถโดยสารสาธารณะ

¬สถานการณ์อุบัติเหตุรถโดยสารสาธารณะ ปี 2561

¬มาตรฐานด้านความปลอดภัยของรถในระบบรถโดยสารประจำทาง:การกำหนดมาตรฐานการบังคับใช้และการตรวจสอบ

¬มาตรฐานความปลอดภัยรถตู้โดยสารสาธารณะประจำทาง

¬คู่มือนักสืบอุบัติเหตุรถโดยสารขนาดใหญ่

¬คู่มือสิทธิผู้ใช้บริการรถโดยสารสาธารณะ

¬การพิจารณาความปลอดภัยของรถตู้โดยสาร

¬เมื่อเกิดอุบัติเหตุกับรถโดยสารสาธารณะ

¬ปัญหา 2 ชั้น มาตรฐานรถโดยสาร แก้ได้-ลดความสูญเสีย

¬ผู้โดยสารรถโดยสารสาธารณะมีหลักประกันอะไร เมื่อเกิดอุบัติเหตุ

4.8 รถนักเรียน

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการพฤติกรรมเสี่ยง สนับสนุนรถนักเรียน

คู่มือรถนักเรียน

¬แบบบันทึกการตรวจสอบรถที่ใช้ในการรับส่งนักเรียน

¬แบบสอบถามผู้ประกอบการรถรับส่งนักเรียน

¬ใบรายชื่อนักเรียนที่รับ - ส่ง

¬ใบสมัครสมาชิกชมรมรถรับส่งนักเรียนและเครือข่ายรถรับส่งนักเรียน

¬ร่างคู่มือ เครือข่ายรถรับส่งนักเรียน (ฉบับปรับปรุง 1/2561)

¬ร่างคู่มือ โรงเรียน (ฉบับปรับปรุง 1/2561)

¬ร่างคู่มือ หน้าที่ของผู้ขับรถรับส่งนักเรียน (ฉบับปรับปรุง 1/2561)

¬ร่างคู่มือ ครูที่ดูแลรถรับส่งนักเรียน (ฉบับปรับปรุง 1/2561)

¬ร่างคู่มือ ชมรมรถรับส่งนักเรียน (ฉบับปรับปรุง 1/2561 )

¬ร่างคู่มือ นักเรียนที่ใช้บริการรถรับส่งนักเรียน และผู้ปกครอง (ฉบับปรังปรุง 1/2561)

¬ร่างคู่มือ การปฏิบัติหน้าที่ของหัวหน้านักเรียนประจำรถและผู้ช่วย (ฉบับปรับปรุง 1/2561 )

¬คู่มือการจัดการรถรับ-ส่งนักเรียนที่ปลอดภัย

¬คู่มือแนวทางการบริหารจัดการงบประมาณค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการจัดการจราจร กรณีรถรับ-ส่งนักเรียน

¬โครงการศึกษาแนวทางการจัดงบประมาณเพื่อการจัดการรถรับ-ส่งนักเรียนที่ปลอดภัย

¬การศึกษาแนวทางการออกแบบเชิงวิศวกรรมเพื่อเพิ่มความปลอดภัยของรถสองแถวรับส่งนักเรียน

1. 5 ส. 5 ช.

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงโดยใช้แนวคิด 5 ส.5ช.

¬องค์ความรู้การพัฒนากลไกการดำเนินงาน การจัดการความปลอดภัยทางถนน ด้วย 5 ส.5ช.

¬คู่มือพี่เลี้ยง สอจร. เล่ม 1

¬คู่มือพี่เลี้ยง สอจร. เล่ม 2

2.ใบขับขี่

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) ใบขับขี่เพื่อการจัดการพฤติกรรมเสี่ยง

¬แรงงานต่างด้าว การออใบอนุญาตขับขี่

¬โครงการศึกษาเพื่อพัฒนาระบบออกใบอนุญาตขับขี่ให้เหมาะสมกับประเทศไทย

3.การใช้จักรยาน

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงส่งเสริมการใช้รถจักรยาน

¬การศึกษาโอกาสและความเป็นไปได้ในการผลักดันให้เกิดความปลอดภัยทางถนน เพื่อส่งเสริมการใช้จักรยายในชีวิตประจำวัน อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี

4.คนเดินเท้า

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงเพื่อกลุ่มคนเปราะบาง

¬โครงการจัดทำชุดคู่มือเสริมสร้างความปลอดภัยของคนเดินเท้า

¬กลุ่มเปราะบางบนถนน

5.สนับสนุนการทำงานของตำรวจ

¬กรอบการสังเคราะห์การจัดทำข้อมูลเชิงประเด็นแบ่งตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix) การจัดการพฤติกรรมเสี่ยงเพื่อสนับสนุนการทำงานของตำรวจจราจร

¬โครงการวิจัยและพัฒนามาตรการและโปรแกรมสำเร็จรูปเพื่อตรวจจับการฝ่าฝืนสัญญาณไฟจราจร

สุจิตราภรณ์ คำสอาด.(2566). รายงานผลการดำเนินงานการประมวลองค์ความรู้สุขภาวะเชิงประเด็น  “ลดอัตราการตายจากอุบัติเหตุทางถนน”อย่างเป็นระบบ (Systematic Review).สนับสนุนโดย สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) และเพลินพาดี ภายใต้โครงการทบทวนและประมวลองค์ความรู้สุขภาวะเชิงประเด็นเพื่อสนับสนุนการสื่อสารและขยายผล   ศูนย์เรียนรู้สุขภาวะ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)

วาสุกาญจน์ ฉิมสุข.(2566). รายงานฉบับสมบูรณ์การประมวลองค์ความรู้สุขภาวะเชิงประเด็นการจัดการ

          อุบัติเหตุในท้องถิ่นและชุมชน ตามกลุ่มเป้าหมาย (Matrix).สนับสนุนโดย สำนักงานกองทุน

          สนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) และเพลินพาดี ภายใต้โครงการทบทวนและประมวล  

          องค์ความรู้สุขภาวะเชิงประเด็นเพื่อสนับสนุนการสื่อสารและขยายผล ศูนย์เรียนรู้สุขภาวะ  

          สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)